του Δορυλιώτη.
Στην σημερινή Ελλάδα έχουμε ακούσει πολλές φορές τους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς να δηλώνουν πατριώτες, καθώς και ότι κανείς δεν είναι πιο πατριώτης απ' τον άλλο. Πατριώτες πασόκοι, νεοδημοκράτες, κομμουνιστές, πατριώτες δημοσιογράφοι, πατριώτες χριστιανοί, ακόμα και πατριώτες αλλοδαποί.
Τι είναι όμως πατριωτισμός ;
Πατρίδα σημαίνει γη των πατέρων. Άρα πατριωτισμός αγάπη προς τη γη των πατέρων. Φυσικά οι άνωθεν «πατριώτες» είναι αδύνατο να τηρούν τις προυποθέσεις του τίτλου είτε για λόγους ιδεολογικούς (διεθνιστές πάσης μορφής) είτε βιολογικούς (αλλοδαποί). Είναι ωστόσο γεγονός ότι στην αστική κοινοβουλευτική πολιτική κουλτούρα πατριωτισμός καθιερώθηκε να λέγεται απλά η λογική της προτίμησης – ενίσχυσης του εκάστοτε πολίτη προς το κράτος του.
Στη σημερινή έννοια το πρωτεύον που είναι η νοητική σύνδεση με το παρελθόν της κοινότητας καθώς και η ψυχική σύνδεση με τους σύγχρονους «συμπατριώτες» σε ένα όλον, έχει εξαφανιστεί και το δευτερεύον που είναι όμως απόρροια του πρωτεύοντος δηλαδή αυτή η λογική της προτίμησης – ενίσχυσης προς το κράτος έχει γίνει απόλυτη. Δηλαδή η αντικειμενικότητα εξαφανίστηκε και η υποκειμενικότητα εμφανίζεται ως αντικειμενικότητα. Χαρακτηριστικό δείγμα των εκφυλισμένων κοινωνιών άλλωστε είναι να διαστρέφουν τις έννοιες των αξιών τους, ακόμη και των ζωτικότερων.
Η αστική αυτή λογική είναι μια στείρα κρατικιστική λογική που μόνο οχλοποιημένοι μαζάνθρωποι μπορούν να ενστερνίζονται καθώς βασική προ υπόθεση είναι η μη κρίση, παρα μόνο η τυφλή υποταγή στο εκάστοτε «εθνικο» συμφέρον που καθορίζει η άρχουσα τάξη, εν προκειμένω η κεφαλαιοκρατία. Η λογική αυτή λοιπόν δεν μπορεί να έχει σε καμία περίπτωση φυλετικό υπόβαθρο, τουναντίον μάλιστα ήταν και είναι ενάντια σε κάθε μορφής φυλετική ομόνοια και συνεργασία. Ο πατριωτισμός αυτός είναι πλήρως «εφαρμόσιμος» στον καπιταλισμό ο οποίος και τον χρησιμοποιεί ως όπλο πρώτης γραμμής προς αποπεράτωση των διεργασιών του. Έτσι βλέπουμε Γάλλους να ψέλνουν παλλώμενοι από πατριωτισμό τη μασσαλιώτιδα προς τιμή της νέγρικης «εθνικής» ομάδας ποδοσφαίρου. Έλληνες θαυμάζουν και χειροκροτούν νεγράκια που παρελαύνουν με την ελληνική σημαία, ενώ Γερμανοί γιορτάζουν με κάθε λογής γερμανοποιημένο μιγά τη γιορτή της μπύρας. Όλοι αυτοί (ντόπιοι και αλλοεθνής ) είναι πατριώτες και περήφανοι.
Πατριώτες και περήφανοι για το Μουντιάλ που κέρδισαν, για τις Μερτσέντες, τις μπύρες και την ένδοξη βιομηχανία τους, για τους μουσακάδες, τα μπουζούκια και τις όμορφες παραλίες τους.
Βεβαίως η σύγχρονη αυτή έκδοση του πατριωτισμού δεν προήλθε από παρθενογένεση. Είναι ευγενές τέκνο του αστικού πολιτισμού και του «ενδόξου» αστικού κράτους. Ενός πολιτισμού που προήλθε από τον παρακμιακό βόθρο του Διαφωτισμού, των στοών του και της συν επακόλουθης βιομηχανικής επανάστασης - αποκτήνωσις. Είναι η αιτία που η Ευρώπη σήμερα απειλείται να σβήσει και συν επικουρεί τις καπιταλιστικές επεμβάσεις (σφαγές) εδώ και δεκαετίες σ'όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Αποτελεί όμως η σημερινή αντιρατσιστική έκδοση του «πατριωτισμού» τη μεγαλύτερη απάντηση στους ορκισμένους αντιρατσιστές, της ανανεωμένης πτέρυγας αριστερούς οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η φυλετική - εθνική υπερηφάνεια είναι η μεγάλη πηγή της βίας και των πολέμων. Γιατί σφαγές και πόλεμοι προέρχονται από τους πατριωτικούς – θρησκευτικούς σωβινισμούς καθώς αυτοί δεν θα πάψουν ακόμα και αν σβήσει εξολοκλήρου το εθνικό αίσθημα και μεταλλαχθεί η φυλετική σύσταση των Ευρωπαϊκών εθνών. Για εμάς φυλετισμός σημαίνει σεβασμός προς τη φυσική τάξη, σεβασμός προς τη διαφορετικότητα, σημαίνει ανθρώπινη εξύψωση και κοσμική αρμονία.
Η αστική αυτή λογική είναι μια στείρα κρατικιστική λογική που μόνο οχλοποιημένοι μαζάνθρωποι μπορούν να ενστερνίζονται καθώς βασική προ υπόθεση είναι η μη κρίση, παρα μόνο η τυφλή υποταγή στο εκάστοτε «εθνικο» συμφέρον που καθορίζει η άρχουσα τάξη, εν προκειμένω η κεφαλαιοκρατία. Η λογική αυτή λοιπόν δεν μπορεί να έχει σε καμία περίπτωση φυλετικό υπόβαθρο, τουναντίον μάλιστα ήταν και είναι ενάντια σε κάθε μορφής φυλετική ομόνοια και συνεργασία. Ο πατριωτισμός αυτός είναι πλήρως «εφαρμόσιμος» στον καπιταλισμό ο οποίος και τον χρησιμοποιεί ως όπλο πρώτης γραμμής προς αποπεράτωση των διεργασιών του. Έτσι βλέπουμε Γάλλους να ψέλνουν παλλώμενοι από πατριωτισμό τη μασσαλιώτιδα προς τιμή της νέγρικης «εθνικής» ομάδας ποδοσφαίρου. Έλληνες θαυμάζουν και χειροκροτούν νεγράκια που παρελαύνουν με την ελληνική σημαία, ενώ Γερμανοί γιορτάζουν με κάθε λογής γερμανοποιημένο μιγά τη γιορτή της μπύρας. Όλοι αυτοί (ντόπιοι και αλλοεθνής ) είναι πατριώτες και περήφανοι.
Πατριώτες και περήφανοι για το Μουντιάλ που κέρδισαν, για τις Μερτσέντες, τις μπύρες και την ένδοξη βιομηχανία τους, για τους μουσακάδες, τα μπουζούκια και τις όμορφες παραλίες τους.
Βεβαίως η σύγχρονη αυτή έκδοση του πατριωτισμού δεν προήλθε από παρθενογένεση. Είναι ευγενές τέκνο του αστικού πολιτισμού και του «ενδόξου» αστικού κράτους. Ενός πολιτισμού που προήλθε από τον παρακμιακό βόθρο του Διαφωτισμού, των στοών του και της συν επακόλουθης βιομηχανικής επανάστασης - αποκτήνωσις. Είναι η αιτία που η Ευρώπη σήμερα απειλείται να σβήσει και συν επικουρεί τις καπιταλιστικές επεμβάσεις (σφαγές) εδώ και δεκαετίες σ'όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Αποτελεί όμως η σημερινή αντιρατσιστική έκδοση του «πατριωτισμού» τη μεγαλύτερη απάντηση στους ορκισμένους αντιρατσιστές, της ανανεωμένης πτέρυγας αριστερούς οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η φυλετική - εθνική υπερηφάνεια είναι η μεγάλη πηγή της βίας και των πολέμων. Γιατί σφαγές και πόλεμοι προέρχονται από τους πατριωτικούς – θρησκευτικούς σωβινισμούς καθώς αυτοί δεν θα πάψουν ακόμα και αν σβήσει εξολοκλήρου το εθνικό αίσθημα και μεταλλαχθεί η φυλετική σύσταση των Ευρωπαϊκών εθνών. Για εμάς φυλετισμός σημαίνει σεβασμός προς τη φυσική τάξη, σεβασμός προς τη διαφορετικότητα, σημαίνει ανθρώπινη εξύψωση και κοσμική αρμονία.
Όσον αφορά εδώ στην Ελλάδα πιο λογικό είναι να νιώθει πατριώτης ένας Συνασπιστής ή ένας φιλελεύθερος παρά ένας εθνικιστής. Γιατί το κράτος σήμερα εξαφανίζει το έθνος. Γιατί αυτό το κράτος και αυτή η κοινωνία δεν είναι δικά μας είναι ξένα και τα μισούμε. Γιατί, και ας τ'ακουσουν καλά οι διάφοροι ακροδεξιοί, ένας επαναστάτης δεν θέλει μόνο να αλλάξει τη ρότα του κρατικού σκάφους θέλει να ξαναφτιάξει τη κοινωνία. Αρα σήμερα ο εθνικιστής πρέπει να έχει ως στόχο την καταστροφή του κράτους και τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας.
Ο σημερινός εθνικιστής πρέπει να είναι φυλετιστής και ακόμα ακόμα «διεθνιστής» με την έννοια της αλληλεγγύης προς τους αλλόφυλους λάους που χτυπιούνται από το τέρας της Διεθνούς του κεφαλαίου. Ποτέ όμως «πατριώτης».
απο το blog Μαύρος Κρίνος Κρήτης :
http://mkritis.blogspot.com/
