Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου του 2005 στον καθεστωτικό τύπο. Ο λόγος που επιλέξαμε να το προβάλλουμε είναι προφανής.
του Κ.Β.
Η πρόσφατη περιπέτεια στο Περού με την κατάληψη ενός αστυνομικού τμήματος από ομάδα 150 στρατιωτικών που απαιτούσαν την παραίτηση του προέδρου Αλεχάντρο Τολέδο έληξε τυπικά με την παράδοση των στασιαστών και έξι νεκρούς.Όμως οι πολιτικές και κοινωνικές της συνέπειες θα απασχολήσουν για καιρό ακόμα την χώρα.Το Περού όπως οι περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής , είχε ζήσει δύο αριστερά αντάρτικα κινήματα , το μαοϊκό Φωτεινό Μονοπάτι και το γκεβαρικό Τουπάκ Αμάρου. Όμως , η ανάδυση μιας ακραίας εθνικιστικής ένοπλης ομάδας αν και πολύ μικρής αποτελεί σίγουρα πρωτόγνωρο φαινόμενο. Ο επικεφαλής των ενόπλων , ο λοχαγός Αντάουρο Ουμάλα είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση το 2000 όταν μαζί με τον αδερφό του Ογιάντα και καμιά 50αριά άντρες ξεκίνησαν ανταρσία σε επαρχία του νότιου Περού κατά της διεφθαρμένης κυβέρνησης του προέδρου και πρώην εκλεγμένου δικτάτορα Αλμπέρτο Φουχιμόρι.Τότε θεωρήθηκαν λαϊκοί ήρωες και τους δόθηκε αμνηστία. Η κυβέρνηση Τολέδο μάλιστα τοποθέτησε τον Ογιάντα Ουμάλα στρατιωτικό ακόλουθο στην Γαλλία και εν συνέχεια στην Νότια Κορέα.Οι αδελφοί Ουμάλα ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα τους του επίσης στρατιωτικού Ισαάκ Ουμάλα ίδρυσαν ένα Εθνικιστικό Φυλετικό Κίνημα το οποίο δεν διεκδικεί απλώς την αποκατάσταση των ιθαγενών , αλλά την υπεροχή τους έναντι όλων των άλλων φυλών.
Η ιδεολογία τους είναι ένα μείγμα σοσιαλιστικών αλλά και φασιστικών συνθημάτων :Υποστηρίζουν την αποδέσμευση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις ξένες επιχειρήσεις , την βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ινδιάνων. Συγχρόνως όμως πιστεύουν ότι οι πεφωτισμένοι στρατιωτικοί πρέπει να αναλάβουν τα ηνία , οι προδότες και οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να εκτελούνται καθώς και ότι το Περού πρέπει να πάρει την ρεβάνς από την γειτονική και προαιώνια αντίπαλο Χιλή με έναν νέο πόλεμο.Η περίπτωση των Ουμάλα δεν είναι παρά προϊόν μιας εκρηκτικής πολιτικοκοινωνικής κατάστασης. Η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας η οποία αποτελεί τον κανόνα για τις ινδιάνικες φυλές. Η κυβέρνηση του Τολέδο , η δημοτικότητα του οποίου δεν ξεπερνά το 10% αποδείχθηκε εξίσου διεφθαρμένη με τις προηγούμενες. Οκτώ υπουργοί έχουν εξαναγκαστεί σε παραίτηση ο πρωθυπουργός Κάρλος Φερέρο απειλείται με αποπομπή ενώ η αδελφή του προέδρου Μαργαρίτα Τολέδο συνελήφθη για πλαστογραφία. Δεν είναι τυχαίο ότι το κίνημα των Ουμάλα κέρδισε αμέσως την υποστήριξη όχι μόνο των ιθαγενών του Περού αλλά και ηγετών των ινδιάνικων φυλών από τις γειτονικές χώρες των Άνδεων.
