του Φαιού Λύκου
Αυτό το ερώτημα μπορεί να απαντηθεί εύκολα, αν κάποιος
εξετάσει την πολεμική των Σιωνιστικών Κατοχικών Κυβερνήσεων ενάντια στο
Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα. Ξανά και ξανά τα πολιτικά κόμματα, οι ανοιχτές
οργανώσεις έγιναν στόχος επιθέσεων από το σύστημα και τις γνωστές εφεδρείες του
που είναι από μέλη της antifa
μέχρι τους κρατιστές και φυσικά τους ασφαλίτες. Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο έλαβαν
μέρος διάφορες απαγορεύσεις με γελοίους
ισχυρισμούς και ακολούθησαν μαζικές έρευνες σε οικίες συναγωνιστών με
αποτέλεσμα οι Πολιτικοί Στρατιώτες να μην μπορούν να δράσουν τόσο σε τοπικό όσο
και σε εθνικό επίπεδο αφού υπολόγιζαν σε άλλες διαδικασίες για την μελλοντική συνέχιση
του αγώνα.
Πολύτιμος χρόνος και ενέργεια μπορεί να χαθεί όταν
περιμένει κάποιος τους «κομματικούς φωστήρες» να δώσουν λύσεις σε σύνθετα
προβλήματα ή να μην μπορούν τελικά να υπερβούν τα εμπόδια που ενισχύει το ίδιο το
Κράτος και φυσικά το γνωστό παρακράτος. Οι δομές των κλασσικών κομμάτων δεν
διακρίνονται για την ευκινησία τους απέναντι σε καταστάσεις κρίσιμες για τους Συντρόφους
και τις Συντρόφισσες.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι Ευρωπαίοι
Σύντροφοι αποφάσισαν να προχωρήσουν στην δημιουργία Αυτόνομων δομών και αρχών.
Χωρίς σταθερές δομές παρεμποδίζεται το έργο των κατοχικών αρχών. Ένα ακόμη
πλεονέκτημα είναι το γεγονός ότι μπορεί κάποιος να ξεπεράσει τις όποιες
διασπάσεις υπάρχουν στο κίνημα και να συμμετέχει παντού χωρίς αρχηγούς και
υπεύθυνους. Αυτή η αρχή έγινε κομβική στο σκεπτικό όλων όσων συμφωνούσαν με την
Εθνική Αυτονομία. Άμεσα τα αποτελέσματα των αρχών καταστολής ήταν πενιχρά αφού
οι επιχειρήσεις και οι διώξεις ξαφνικά έπρεπε να σταματήσουν αφού δεν υπήρχαν
σταθερές δομές άρα και ξεκάθαροι στόχοι. Το σύστημα δεν γνώριζε ποιος πράττει
και που ενεργεί αφού δεν υπήρχαν στοιχεία, διευθύνσεις και ηλεκτρονικά ίχνη.
Η εναλλαγή ονομάτων στις αναλήψεις ευθυνών, το κλειστό
κύκλωμα των Πολιτικών Στρατιωτών, η άγνοια για το ποιος βρίσκεται πίσω από τις επαναστατικές
ενέργειες, υπήρξε το κύριο χαρακτηριστικό των Αυτόνομων ομάδων. Ο εχθρός που
είναι το κράτος και φυσικά το κατοχικό καθεστώς και οι πραιτοριανοί του
αδυνατούσε να υπολογίσει το εύρος των δυνάμεων της Αυτονομίας, να εντοπίσει και
να εξουδετερώσει τις φίλιες δυνάμεις ενώ κάθε μέρα μια καινούρια ενέργεια
λάμβανε μέρος προκαλώντας ανησυχία ανάμεσα στους αξιωματούχους της εξουσίας.
Ο στόχος της δράσης παρά τις όποιες συνθήκες ήταν
σταθερός και δεν ήταν άλλος από την διάδοση των αρχών του Εθνικοσοσιαλισμού. Οι
δράσεις και παρεμβάσεις δεν είχαν να κάνουν μόνο για παράδειγμα με τις
απολύσεις από την εργασία ή τους επιθετικούς πολέμους του ΝΑΤΟ αλλά με την
διάδοση ιδεών και αρχών. Υπήρξε ανάγκη για μια πολυεπίπεδη δράση η οποία θα
προηγείται των όποιων ειδήσεων με βαρύτητα φυσικά στην προπαγάνδα για τον
Σιωνισμό χωρίς να περιμένει όμως κάποιος την νέα σφαγή των Παλαιστινίων.
Οι κλασσικές δομές των κομμάτων και των οργανώσεων
υποχρεώνουν τα μέλη να κινούνται στα οριοθετημένα πλαίσια ώστε να μην υπάρξει
κάποιος αποκλεισμός ή και λόγος απαγόρευσης. Ως Αυτόνομος μπορείς να είσαι
πάντα και παντού ενεργός, να μην λαμβάνεις υπόψιν τρίτους. Στις κινήσεις
προπαγάνδας υπάρχει μεγάλο εύρος κινήσεων και πρωτοβουλιών χωρίς να χρειάζεται
να τηρήσεις κανόνες και νόμους απαγόρευσης. Το βασικό στοιχείο της Αυτονομίας
παραμένει η ελευθερία σκέψης και δράσης με πυξίδα την Ιδεολογία μας και εφόδια
την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους Συντρόφους.
