Αναδημοσίευση από το περιοδικό Αντίδοτο ( Τεύχος 4 , Φθινόπωρο 1987 ).
Η χαρά που αισθάνθηκα, ρε παιδιά, όταν πληροφορήθηκα από τους συναγωνιστές ότι το αρθράκι μου άρεσε, είναι τόσο μεγάλη που μόνο με εκείνη τη μαγική βραδιά του τελικού του μπάσκετ μπορεί να συγκριθεί.
Είχα μεγάλη ανάγκη αυτή τη μικρή επιβράβευση, γιατί είχα αρχίσει να πιστεύω κι εγώ ότι οι σημερινοί συναγωνιστές μας, όχι μόνο δεν διαθέτουν χιούμορ, αλλά είναι για πάντα καταδικασμένοι να φορούν τη μάσκα του σοβαρού και επαναστάτη νεανίσκου.
Έτσι μπράβο, ρε παιδιά ... Πάρτε επιτέλους λίγο «πάνω σας». Νιώστε, γαμώτο, ότι Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι μονάχα η Σβάστικα , τα Ναζιστικά εμβατήρια και τα ποιηματάκια που υμνούν τις «κορμάρες» κάποιων εκλεκτών «αρίων».
Εθνικοσοσιαλισμός, αν σας παίρνει, είναι και να τρως τη γκόμενα του πολιτικού σου αντίπαλου, όταν αυτός περιφέρει τη φάτσα του αρχηγού του στη Σταδίου και Ομήρου γωνία. Και μη νομίσετε μ' αυτά που. γράφω ότι έχω διάθεση να πουλήσω αισχρά την τόσο υπέροχη ιδεολογία μας, ούτε βέβαια γουστάρω να το «παίξω» θεωρητικός (!) - λες και δεν έχουμε αρκετούς από δαύτους - , απλά νιώθω την ανάγκη να πω όλα όσα από χρόνια απαγόρευαν οι διάφοροι «ελέω θεού» ... φυρερίσκοι.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι στο διάβολο βλάπτει την ιδεολογία μας να απολαμβάνουμε ό,τι ευχάριστο και απόλυτα φυσιολογικό μάς έχει απομείνει και γιατί θα πρέπει μια ζωή να παριστάνουμε τα όντα από τον Πλανήτη Τίποτα, να ζούμε μόνο με φαντασιώσεις, από τη στιγμή που μπορούμε τα πάντα.
Και για να τελειώνω, αφού σήμερα, χωρίς να το θέλω , έγραψα με σοβαροφάνεια, σας υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να επανέλθω στα ίδια. Θα σας πω κάτι ακόμα, που, χωρίς να μας έχει απασχολήσει ποτέ μέχρι σήμερα σε επίπεδο «χώρου» κλπ, είναι καθοριστικό για το κατάντημα που παρουσιάζει το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα στον τόπο μας.
Για πολλά χρόνια ζήσαμε με το - σωστό βέβαια σύνθημα «Ψηλά τα λάβαρα», αλλά ποτέ δεν μας είπαν ότι, πέρα από τα λάβαρα υπάρχουν κι άλλα πράγματα, που η ίδια η ανθρώπινη φύση τα θέλει ελεύθερα και στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Τα αποτελέσματα αυτής της σημαντικής παράλειψης είναι γνωστά σε όσους μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους και δεν χρειάζεται να επιμείνω πάνω σ' αυτό, αφού, εκτός των άλλων, δεν θα λείψουν αυτοί που, έστω και καλόπιστα, θα με χαρακτηρίσουν χυδαίο.
Όχι βέβαια πως με νοιάζει τι θα πουν για μένα, αλλά δεν γουστάρω να έχω αυταπάτες για ορισμένους βλάκες, που νομίζουν ότι ξέρουν να χρησιμοποιήσουν σωστά εκείνο που η φύση απλόχερα μας χάρισε και που κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα ζώα ... το μυαλό !
Με τρίποντη «λόγω Εθνικής μπάσκετ» αγάπη ,
Ένα αμετανόητο σταγονίδιο.
