Το παρακάτω κείμενο είμαστε σίγουροι ότι θα προκαλέσει σε κάποιους αντιδράσεις αλλά και σε κάποιους άλλους γόνιμους προβληματισμούς. Σκοπός μας είναι να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα και να μην κρύβουμε την δική μας άποψη σε όλα όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή. Ο πόλεμος του ’40 βάφτηκε με αίμα χιλιάδων νεκρών Ελλήνων πολεμιστών , ανάπηρους και τραυματίες. Οι πολιτικές επιλογές της ακροδεξιάς κυβέρνησης Μεταξά και τα συμφέροντα του παλατιού οδήγησαν τον Έλληνα στρατιώτη και αξιωματικό να βρεθεί απέναντι στον Ιταλό μελανοχίτωνα. Όσο και αν αυτό το γεγονός ενοχλεί κάποιους η αλήθεια είναι αυτή :
Για άλλη μια φορά ο Ελληνικός Στρατός πολέμησε για τα συμφέροντα των Συμμάχων και της πλουτοκρατίας. Για άλλη μια φορά χύθηκε αίμα μεταξύ λαών που τους ενώνουν περισσότερα από όσα τους χωρίζουν. Κανένα το κέρδος από αυτή την σύρραξη και αυτό είναι κάτι παραπάνω από εμφανές.
Το αντίτιμο για την θυσία των Ελλήνων υπήρξε η απώλεια της Βορείου Ηπείρου λόγω της στάσης της συμμαχικής πλευράς μετά το τέλος του πολέμου και οι κρεμάλες στους λαιμούς των Εθνικοεπαναστατών της ΕΟΚΑ ‘Α στην Κύπρο.
του Κρατερού Λέκκα
Για εμάς δεν είναι έκπληξη ότι το αστικό κράτος μεταπολεμικώς αποφάσισε να καθιερώσει την 28η Οκτωβρίου σαν εθνική επέτειο. Άλλωστε πάντοτε οι αστοί εθνικόφρονες επαίρονταν ότι μαζί με τον ''κόκκινο'' πολέμησαν και τον ''μαύρο'' φασισμό (και έτσι είναι).
Είναι όμως έκπληξη ότι κάποιοι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται Εθνικοεπαναστάτες , Εθνικοσοσιαλιστές η δεν ξέρω εγώ τι άλλο τιμούν μια καθαρά αντιφασιστική επέτειο .Υπάρχει η δικαιολογία ότι και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου είχε φασιστικό προσανατολισμό άρα η απόφαση του ''εθνικού'' κυβερνήτη ήταν μια καθαρή εθνικά απόφαση και δεν έγινε από καθαρή αντίθεση στο Φασισμό. Το τι ήταν πραγματικά το Τεταρτοαυγουστιανό καθεστώς έχει αναλυθεί από το κείμενο του συντρόφου Καστριώτη και δεν χρειάζεται νομίζω να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα.
Για την οικονομία του κειμένου το καθεστώς το οποίο ίδρυσε η θεραπαινίδα του αγγλόδουλου μονάρχη Γεωργίου Β' Γκλύξμπουργκ με την βοήθεια των Άγγλων ήταν μια αστική χούντα όπως και αυτή των συνταγματαρχών , με "φασιστικό" περιτύλιγμα.Το Σεπτέμβριο του 1939 οι πλούτο-καπιταλιστικές δυνάμεις κηρύττουν τον πόλεμο στη Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία , λίγο αργότερα η Φασιστική Ιταλία μπαίνει στον πόλεμο στο πλευρό του Άξονα.
Η '' φασιστική '' ( ;;; !! ) Ελλάδα υπό τον Ι. Μεταξά αρνείται από το '39 να ανανεώσει το Σύμφωνο φιλίας και μη επιθέσεως που ο ''κακός'' ( κατά τους οπαδούς της 4ης Αυγούστου) Ε. Βενιζέλος είχε υπογράψει με τον Μουσολίνι. Και όχι μόνο αυτό αλλά από την κήρυξη του πολέμου ενώ σαν χώρα η Ελλάς διακήρυττε την ουδετερότητα της παρείχε διευκολύνσεις σε συμμαχικά πλοία ενώ οι μυστικές υπηρεσίες του Ελλαδικού κράτους ήσαν στην ουσία παράρτημα των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών που δρούσαν ανενόχλητες με την αρωγή του αστού εθνικόφρονα Κώστα Μανιαδάκη , υπουργού Δ. Τάξεως της μεταξικής χούντας. Επομένως από το '39 ήδη η Ελλάδα είχε διαλέξει στρατόπεδο. Αυτό των έχθρων της Παράδοσης , της Ευρώπης και του αληθινού Σοσιαλισμού .
Ένας μύθος που μεταπολεμικά καλλιεργήθηκε από τις αστικές ελλαδικές κυβερνήσεις ήταν '' η ιταμή επίθεση των Ιταλών στην μικρά , έντιμο , ηρωική κλπ κλπ Ελλάδα ''. Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική .Η Ιταλία βρισκόταν σε εμπόλεμο κατάσταση με την Μ. Βρετανία , το θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων ήταν αυτό της Β. Αφρικής όπου και οι δυο πλευρές είχαν ζωτικά συμφέροντα , με τις διευκολύνσεις που παρείχε το ελλαδικό κράτος στους συμμάχους η Ιταλία βρέθηκε σε δεινή θέση. Η Ιταλική κυβέρνηση δεν ζήτησε να καταλάβει ελληνικό έδαφος αλλά διέλευση από την ελληνική ενδοχώρα και διευκολύνσεις από τις ελληνικές αρχές ,τις ίδιες δηλαδή διευκολύνσεις που παρείχε το ελλαδικό κράτος στους Βρετανούς.
Η απάντηση του Μεταξά ήταν '' Όχι '' στις εθνικολαικές σοσιαλιστικές δυνάμεις αλλά ήταν από το 1939 ''Ναι'' στις δυνάμεις του Κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης .
Οι αστοί εθνικόφρονες πάντα αντιφασίστες τόνιζαν την επέτειο του ''ΟΧΙ'' ( μήπως στους φυσικούς συμμάχους μας ;; ) σαν την σημαντική συμβολή του Ελληνισμού στην νίκη των συμμάχων . Εδώ βεβαίως δεν έχουν άδικο αφού όντως το "Ναι" του Μεταξά στους Βρετανούς άλλαξε το ρου του πολέμου εις βάρος των Ευρωπαϊκών δυνάμεων με την αλληλουχία γεγονότων και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που δημιούργησε.
Το αποτέλεσμα του ''Ναι'' του Μεταξά στον ιουδαιοκαπιταλισμό ήταν η καταστροφή των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων του Σοσιαλισμού και των Παραδοσιακών Αξιών , η υποδούλωση στους Άγγλους αλλά και η χώρα μας που συνέβαλε , όντως ,στην ''αντιφασιστική νίκη των λαών " ( sic ) αμείφθηκε με έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο , και με κρεμάλες των εφήβων της Κύπρου από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές. Ήδη από το '41 οι ''πιστοί'' μας ''σύμμαχοι'' παζάρευαν ελληνικά εδάφη σε γειτονικές μας χώρες με την προϋπόθεση να μπουν στο πόλεμο στο πλευρό των Βρετανών !
Επίσης η λογική των εθνικοφρόνων της ντόπιας δεξιάς και ακροδεξιάς ότι '' πηγαίνουμε με αυτόν που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του έθνους '' είναι λογική πόρνης και όχι ενός πραγματικά Ελεύθερου Έθνους.Και σ΄αυτη τη λογική έχουμε μια απάντηση όχι ενός ''φασίστα'' η ''ναζί'' αλλά ενός αριστερού πλην όμως πραγματικού πατριώτη του φιλοσόφου και θεωρητικού της γεωπολιτικής επιστήμης Παναγιώτη Κονδύλη. Ο Κονδύλης θεωρεί σαν φυσικούς συμμάχους της χώρας τις εκάστοτε χερσαίες δυνάμεις ( τότε ήταν η Γερμανία ) και όχι τις θαλασσοκράτειρες ( Μ.Βρεττανια Η.Π.Α ) αφού η Ελλάς σαν θαλάσσια χώρα βρίσκεται σε διαρκή ανταγωνισμό με τις άλλες θαλάσσιες δυνάμεις. Έτσι λοιπόν πέφτει στο κενό και η τελευταία δικαιολογία των αστοπατριωτών περί εθνικού συμφέροντος . Η πραγματικότητα είναι ότι από την ίδρυση του το 1830 το Ελλαδικό κράτος ήταν προτεκτοράτο της Βρετανίας και η πολιτική του ακολουθούσε τα συμφέροντα της γηραιάς Αλβιόνας.
Οι Έλληνες Εθνικοσιαλιστές δεν πρέπει να γιορτάζουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940 , κάθε άλλο πρέπει να θλιβόμαστε εκείνη την ημέρα γιατί ενώ όλες οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες ( έστω κάποιο κομμάτι του πληθυσμού από κάποιες ) έδωσαν το παρών στον αγώνα για μια πραγματική ελεύθερη Ευρώπη χωρίς την δουλεία του κεφαλαίου για την Ελλάδα , όσο και να μας πονάει , ισχύει το '' πλην Λακεδαιμονίων ''.
Για άλλη μια φορά ο Ελληνικός Στρατός πολέμησε για τα συμφέροντα των Συμμάχων και της πλουτοκρατίας. Για άλλη μια φορά χύθηκε αίμα μεταξύ λαών που τους ενώνουν περισσότερα από όσα τους χωρίζουν. Κανένα το κέρδος από αυτή την σύρραξη και αυτό είναι κάτι παραπάνω από εμφανές.
Το αντίτιμο για την θυσία των Ελλήνων υπήρξε η απώλεια της Βορείου Ηπείρου λόγω της στάσης της συμμαχικής πλευράς μετά το τέλος του πολέμου και οι κρεμάλες στους λαιμούς των Εθνικοεπαναστατών της ΕΟΚΑ ‘Α στην Κύπρο.
του Κρατερού Λέκκα
Για εμάς δεν είναι έκπληξη ότι το αστικό κράτος μεταπολεμικώς αποφάσισε να καθιερώσει την 28η Οκτωβρίου σαν εθνική επέτειο. Άλλωστε πάντοτε οι αστοί εθνικόφρονες επαίρονταν ότι μαζί με τον ''κόκκινο'' πολέμησαν και τον ''μαύρο'' φασισμό (και έτσι είναι).
Είναι όμως έκπληξη ότι κάποιοι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται Εθνικοεπαναστάτες , Εθνικοσοσιαλιστές η δεν ξέρω εγώ τι άλλο τιμούν μια καθαρά αντιφασιστική επέτειο .Υπάρχει η δικαιολογία ότι και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου είχε φασιστικό προσανατολισμό άρα η απόφαση του ''εθνικού'' κυβερνήτη ήταν μια καθαρή εθνικά απόφαση και δεν έγινε από καθαρή αντίθεση στο Φασισμό. Το τι ήταν πραγματικά το Τεταρτοαυγουστιανό καθεστώς έχει αναλυθεί από το κείμενο του συντρόφου Καστριώτη και δεν χρειάζεται νομίζω να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα.
Για την οικονομία του κειμένου το καθεστώς το οποίο ίδρυσε η θεραπαινίδα του αγγλόδουλου μονάρχη Γεωργίου Β' Γκλύξμπουργκ με την βοήθεια των Άγγλων ήταν μια αστική χούντα όπως και αυτή των συνταγματαρχών , με "φασιστικό" περιτύλιγμα.Το Σεπτέμβριο του 1939 οι πλούτο-καπιταλιστικές δυνάμεις κηρύττουν τον πόλεμο στη Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία , λίγο αργότερα η Φασιστική Ιταλία μπαίνει στον πόλεμο στο πλευρό του Άξονα.
Η '' φασιστική '' ( ;;; !! ) Ελλάδα υπό τον Ι. Μεταξά αρνείται από το '39 να ανανεώσει το Σύμφωνο φιλίας και μη επιθέσεως που ο ''κακός'' ( κατά τους οπαδούς της 4ης Αυγούστου) Ε. Βενιζέλος είχε υπογράψει με τον Μουσολίνι. Και όχι μόνο αυτό αλλά από την κήρυξη του πολέμου ενώ σαν χώρα η Ελλάς διακήρυττε την ουδετερότητα της παρείχε διευκολύνσεις σε συμμαχικά πλοία ενώ οι μυστικές υπηρεσίες του Ελλαδικού κράτους ήσαν στην ουσία παράρτημα των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών που δρούσαν ανενόχλητες με την αρωγή του αστού εθνικόφρονα Κώστα Μανιαδάκη , υπουργού Δ. Τάξεως της μεταξικής χούντας. Επομένως από το '39 ήδη η Ελλάδα είχε διαλέξει στρατόπεδο. Αυτό των έχθρων της Παράδοσης , της Ευρώπης και του αληθινού Σοσιαλισμού .
Ένας μύθος που μεταπολεμικά καλλιεργήθηκε από τις αστικές ελλαδικές κυβερνήσεις ήταν '' η ιταμή επίθεση των Ιταλών στην μικρά , έντιμο , ηρωική κλπ κλπ Ελλάδα ''. Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική .Η Ιταλία βρισκόταν σε εμπόλεμο κατάσταση με την Μ. Βρετανία , το θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων ήταν αυτό της Β. Αφρικής όπου και οι δυο πλευρές είχαν ζωτικά συμφέροντα , με τις διευκολύνσεις που παρείχε το ελλαδικό κράτος στους συμμάχους η Ιταλία βρέθηκε σε δεινή θέση. Η Ιταλική κυβέρνηση δεν ζήτησε να καταλάβει ελληνικό έδαφος αλλά διέλευση από την ελληνική ενδοχώρα και διευκολύνσεις από τις ελληνικές αρχές ,τις ίδιες δηλαδή διευκολύνσεις που παρείχε το ελλαδικό κράτος στους Βρετανούς.
Η απάντηση του Μεταξά ήταν '' Όχι '' στις εθνικολαικές σοσιαλιστικές δυνάμεις αλλά ήταν από το 1939 ''Ναι'' στις δυνάμεις του Κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης .
Οι αστοί εθνικόφρονες πάντα αντιφασίστες τόνιζαν την επέτειο του ''ΟΧΙ'' ( μήπως στους φυσικούς συμμάχους μας ;; ) σαν την σημαντική συμβολή του Ελληνισμού στην νίκη των συμμάχων . Εδώ βεβαίως δεν έχουν άδικο αφού όντως το "Ναι" του Μεταξά στους Βρετανούς άλλαξε το ρου του πολέμου εις βάρος των Ευρωπαϊκών δυνάμεων με την αλληλουχία γεγονότων και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που δημιούργησε.
Το αποτέλεσμα του ''Ναι'' του Μεταξά στον ιουδαιοκαπιταλισμό ήταν η καταστροφή των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων του Σοσιαλισμού και των Παραδοσιακών Αξιών , η υποδούλωση στους Άγγλους αλλά και η χώρα μας που συνέβαλε , όντως ,στην ''αντιφασιστική νίκη των λαών " ( sic ) αμείφθηκε με έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο , και με κρεμάλες των εφήβων της Κύπρου από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές. Ήδη από το '41 οι ''πιστοί'' μας ''σύμμαχοι'' παζάρευαν ελληνικά εδάφη σε γειτονικές μας χώρες με την προϋπόθεση να μπουν στο πόλεμο στο πλευρό των Βρετανών !
Επίσης η λογική των εθνικοφρόνων της ντόπιας δεξιάς και ακροδεξιάς ότι '' πηγαίνουμε με αυτόν που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του έθνους '' είναι λογική πόρνης και όχι ενός πραγματικά Ελεύθερου Έθνους.Και σ΄αυτη τη λογική έχουμε μια απάντηση όχι ενός ''φασίστα'' η ''ναζί'' αλλά ενός αριστερού πλην όμως πραγματικού πατριώτη του φιλοσόφου και θεωρητικού της γεωπολιτικής επιστήμης Παναγιώτη Κονδύλη. Ο Κονδύλης θεωρεί σαν φυσικούς συμμάχους της χώρας τις εκάστοτε χερσαίες δυνάμεις ( τότε ήταν η Γερμανία ) και όχι τις θαλασσοκράτειρες ( Μ.Βρεττανια Η.Π.Α ) αφού η Ελλάς σαν θαλάσσια χώρα βρίσκεται σε διαρκή ανταγωνισμό με τις άλλες θαλάσσιες δυνάμεις. Έτσι λοιπόν πέφτει στο κενό και η τελευταία δικαιολογία των αστοπατριωτών περί εθνικού συμφέροντος . Η πραγματικότητα είναι ότι από την ίδρυση του το 1830 το Ελλαδικό κράτος ήταν προτεκτοράτο της Βρετανίας και η πολιτική του ακολουθούσε τα συμφέροντα της γηραιάς Αλβιόνας.
Οι Έλληνες Εθνικοσιαλιστές δεν πρέπει να γιορτάζουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940 , κάθε άλλο πρέπει να θλιβόμαστε εκείνη την ημέρα γιατί ενώ όλες οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες ( έστω κάποιο κομμάτι του πληθυσμού από κάποιες ) έδωσαν το παρών στον αγώνα για μια πραγματική ελεύθερη Ευρώπη χωρίς την δουλεία του κεφαλαίου για την Ελλάδα , όσο και να μας πονάει , ισχύει το '' πλην Λακεδαιμονίων ''.
