Μετά τον Α' ΠΠ η Ιταλία αν και βρέθηκε με την πλευρά των νικητών δεν εξαργύρωσε την συμμετοχή της στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων με απτά οφέλη ενώ η οικονομία της είχε καταστραφεί από την συμμετοχή της στον πόλεμο. Οι καπιταλιστές κερδοσκόποι θησαύριζαν εις βάρος των εργαζομένων ,των αγροτών και των μικρομεσαίων τάξεων ενώ το αστικό ιταλικό κράτος επιδείκνυε καθημερινά την ανικανότητα του.
Αρκετοί βετεράνοι του πολέμου με την πλειοψηφία να προέρχεται από τους Arditi ( επίλεκτο στρατιωτικό σώμα ) από το 1919 έδειχναν να δυσανασχετούν από την κατάσταση της σήψης. Μαζί τους και αρκετοί πατριώτες και εθνικιστές με σοσιαλιστικό υπόβαθρο και καλλιτέχνες του φουτουριστικού ρεύματος. Τις ομάδες αυτές των δυσαρεστημένων συνένωσε ο πρώην αναρχικός και σοσιαλοεθνικιστής Μπενίτο Μουσολίνι ηγετικό στέλεχος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και ιδρυτής της εφημερίδας Αβάντι.
Ονόμασε τις ενώσεις των παλαιμάχων fascio (που σημαίνει δέσμες) επηρεασμένος από τις δέσμες ράβδων που συνέθεταν τον ρωμαϊκό πέλεκυ.Το σύμβολο αυτό ήθελε να τονίσει την ενότητα του Κινήματος , που ονομάστηκε Φασιστικό , και την ενότητα του Ιταλικού λαού . Ενώ σαν επίσημη ενδυμασία του κινήματος υιοθετήθηκε το μαύρο πουκάμισο.
Στις 28 Οκτωβρίου του 1922 από όλη την Ιταλία με κάθε μέσο χιλιάδες μελανοχιτώνες επαναστάτες έφτασαν στην Ρώμη αναγκάζοντας τον Ιταλό βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ να ορκίσει κυβέρνηση με αρχηγό τον Μουσολίνι.
Δυστυχώς ενώ το καθεστώς έφερε κοινωνική δικαιοσύνη , έκανε έργα υποδομής σε όλη την Ιταλική χερσόνησο , προστάτεψε τα γράμματα και τις τέχνες αποφεύγοντας το φορμαλισμό που δυστυχώς μετά επικράτησε στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και έκανε την Ιταλία σεβαστή στην διεθνή κοινότητα δεν προχώρησε στην επανάσταση που οραματίζονταν οι πρωτοφασίστες arditi και futuristi συμβιβάστηκε και συνεργάστηκε με τις αντιδραστικές δυνάμεις των Μοναρχικών , της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ενώ στο Φασιστικό κόμμα προωθούνταν σε θέσεις κλειδιά αντιδραστικοί «εθνικόφρονες» και φιλομοναρχικοί ενώ αντίθετα τα επαναστατικά στοιχεία οι αριστεροί φασίστες βρέθηκαν στο περιθώριο κρατώντας το ρόλο μιας ηχηρής , πολλές φορές , εσωκομματικής αντιπολίτευσης !
Ο Μουσολίνι πληρώνει τους συμβιβασμούς με την προδοσία του 1943 όταν οι αντιδραστικοί εθνικόφρονες , ο βασιλιάς και η δεξιά πτέρυγα του κόμματος τον καθαιρούν και τον φυλακίζουν. Μετά την απελευθέρωση του από τους Γερμανούς κατά την άποψη πολλών εφαρμόζεται ο πραγματικός φασισμός. Εννοούμε την Ιταλική Σοσιαλιστική Ρεπούμπλικα ( R.S.I. ) που ίδρυσε ο Ντούτσε στην Β. Ιταλία και την στελέχωσε με άτομα από την παλιά εσωκομματική αντιπολίτευση , την αριστερή πτέρυγα του φασιστικού κόμματος δηλαδή , ενώ δεν έλειψαν και παλιοί πολιτικοί του αντίπαλοι σοσιαλιστές και πρώην κομμουνιστές που υποστήριξαν το νέο καθεστώς που κατήργησε την δουλεία του τόκου , τσάκισε τους γαιοκτήμονες και τους πλουτοκράτες διανέμοντας τη γη και τα μέσα παραγωγής στους εργάτες και τους αγρότες !
Δυστυχώς ο πόλεμος είχε πάρει πλέον αρνητική τροπή για τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλισμού το νεο κράτος κράτησε ενάμιση περίπου χρόνο μένοντας όμως χαραγμένο στη μνήμη των νεώτερων Φασιστών και Εθνικοσοσιαλιστών σαν υπόδειγμα το πως πρέπει να είναι ο Σοσιαλισμός.
Παρόλη την όποια αρνητική πορεία και παρέκκλιση πήρε το φασιστικό κόμμα μετά την Μεγάλη Πορεία οι Ευρωπαίοι Εθνικοσοσιαλιστές τιμούν την πρώτη επαναστατική πράξη που επηρέασε κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Repubblica Sociale Italiana ( R.S.I. )
http://www.italia-rsi.org/zzz/voltidellarsi/voltinellarsi.htm
