O Rudolf Hess γεννήθηκε τις 26 Απριλίου του 1894 στην Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο όπου έως και την ηλικία των 14 ετών έζησε εκεί. Σπούδασε στην Γερμανία και το 1914 κατατάχτηκε στον Γερμανικό στρατό όπου και πολέμησε στον Ά Παγκόσμιο πόλεμο. Έγινε μέλος του Ναζιστικού κόμματος την 1η Ιουλίου του 1920. Το 1933 ο Rudolf Hess έγινε αναπληρωτής του Αδόλφου Χίτλερ στην Ηγεσία του κόμματος. Επίσης μέλος του υπουργικού συμβουλίου και υπεύθυνος για την οργάνωση του Ναζιστικού κόμματος το 1932. Μεγάλος μάρτυρας της Ιδέας μας έφυγε μετά από μυστική συνεννόηση με τον Αδόλφο Χίτλερ στις 10 Μαΐου 1941 (ενώ οι δυνάμεις του Άξονα νικούσαν) για τη Γλασκόβη της Σκοτίας, οδηγώντας ένα Me-110, όπου και έπεσε με αλεξίπτωτο για να συναντήσει τον Δούκα του Χάμιλτον ο οποίος θα βοηθούσε στη σύναψη ειρήνης, αλλά για κακή του τύχη, τον συνέλαβαν άνθρωποι του Τσόρτσιλ. Ο Hess γι` αυτήν την αποστολή ειρήνης αλλά και καθαρά αυτοκτονίας έλεγε:
“Η απόφασής μου να εκτελέσω αυτή την αποστολή ήταν η σκληρότερη, που έλαβα ποτέ στη ζωή μου. Έγινε όμως ευκολότερη όταν φαντάσθηκα τις ατελείωτες σειρές των φέρετρων τόσο στην Γερμανία όσο και στην Αγγλία, με τις μητέρες να ακολουθούν με φοβερό σπαραγμό. Είναι αλήθεια πως δεν επέτυχα τίποτε. Δεν μπόρεσα να σταματήσω την τρέλα του πολέμου αυτού, ούτε να αποτρέψω την καταστροφή της ηπείρου μας, που είχα προβλέψει. Δεν μπόρεσα να σώσω τους ανθρώπους μας, αλλά αισθάνομαι ευτυχής για το γεγονός ότι τουλάχιστον προσπάθησα”.
Ο Rudolf Hess από κει και πέρα έμεινε φυλακισμένος από τους «καλούς» νικητές ωσότου να πεθάνει. Στις φυλακές Σπαντάου βασανίστηκε και είχε εντελώς απάνθρωπη μεταχείριση ώσπου να πεθάνει περιέργως (δολοφονήθηκε) τις 17 Αυγούστου του 1987.
“Τι περίεργο πράμα είναι η ελευθερία! Ποτέ ξανά δεν θα κλείσω ένα πουλί σε ένα κλουβί. Τώρα καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες, όταν θέλουν να δείξουν ευγνωμοσύνη για καλή τύχη, πάνε στην αγορά, παίρνουν κλουβιά με πουλιά και τα αφήνουν να φύγουν. Ελπίζω να το κάνω και εγώ αυτό μια μέρα…»
Rudolf Hess 1949
Εδώ θα παρατεθεί επίσης και μέρος της απολογίας του στη δίκη της Νυρεμβέργης για να αποδειχθεί η πίστη του στα φυλετικά ιδεώδη ,σε αντίθεση με άλλα υψηλόβαθμα στελέχη του εθνικοσοσιαλισμού.
Rudolf HESS: Δίκη της Νυρεμβέργης 1946
''Δεν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου ενώπιον των κατηγόρων, στους οποίους αρνούμαι το δικαίωμα να αποδίδουν κατηγορίες εναντίον εμού και των συμπατριωτών μου. Δεν πρόκειται να συζητήσω κατηγορίες οι οποίες σχετίζονται με εσωτερικά Γερμανικά ζητήματα, και που συνεπώς δεν αφορούν τους ξένους. Δε θα υποστηρίξω δηλώσεις με σκοπό να ατιμάσουν εμένα και το Γερμανικό λαό. Θεωρώ τέτοιες κατηγορίες από τους εχθρούς, κομπλιμέντα. Είχα το πλεονέκτημα πολλά χρόνια να υπηρετήσω τον σπουδαιότερο γιο που ο λαός μου απέκτησε στην χιλιετή ιστορία του. Ακόμη και αν μπορούσα δε θα έσβηνα αυτό το κομμάτι από την ύπαρξή μου. Είμαι ευτυχισμένος που γνωρίζω ότι πραγματοποίησα το καθήκον μου έναντι του λαού μου- το καθήκον μου ως Γερμανός, ως Εθνικοσοσιαλιστής, ως πιστός ακόλουθος του Fuhrer. Δε μετανιώνω τίποτα. Αν επρόκειτο να ξεκινήσω από την αρχή, θα φερόμουν πάλι όπως φέρθηκα, ακόμη και αν ήξερα ότι μία νεκρική πυρά θα με περίμενε στο τέλος της θυσίας μου. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άνθρωποι, θα σταθώ στη θέση της κρίσης του Αιωνίου, θα δικαιολογήσω τον εαυτό μου σε Αυτόν, και γνωρίζω, ότι θα με αθωώσει''.
“Η απόφασής μου να εκτελέσω αυτή την αποστολή ήταν η σκληρότερη, που έλαβα ποτέ στη ζωή μου. Έγινε όμως ευκολότερη όταν φαντάσθηκα τις ατελείωτες σειρές των φέρετρων τόσο στην Γερμανία όσο και στην Αγγλία, με τις μητέρες να ακολουθούν με φοβερό σπαραγμό. Είναι αλήθεια πως δεν επέτυχα τίποτε. Δεν μπόρεσα να σταματήσω την τρέλα του πολέμου αυτού, ούτε να αποτρέψω την καταστροφή της ηπείρου μας, που είχα προβλέψει. Δεν μπόρεσα να σώσω τους ανθρώπους μας, αλλά αισθάνομαι ευτυχής για το γεγονός ότι τουλάχιστον προσπάθησα”.
Ο Rudolf Hess από κει και πέρα έμεινε φυλακισμένος από τους «καλούς» νικητές ωσότου να πεθάνει. Στις φυλακές Σπαντάου βασανίστηκε και είχε εντελώς απάνθρωπη μεταχείριση ώσπου να πεθάνει περιέργως (δολοφονήθηκε) τις 17 Αυγούστου του 1987.
“Τι περίεργο πράμα είναι η ελευθερία! Ποτέ ξανά δεν θα κλείσω ένα πουλί σε ένα κλουβί. Τώρα καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες, όταν θέλουν να δείξουν ευγνωμοσύνη για καλή τύχη, πάνε στην αγορά, παίρνουν κλουβιά με πουλιά και τα αφήνουν να φύγουν. Ελπίζω να το κάνω και εγώ αυτό μια μέρα…»
Rudolf Hess 1949
Εδώ θα παρατεθεί επίσης και μέρος της απολογίας του στη δίκη της Νυρεμβέργης για να αποδειχθεί η πίστη του στα φυλετικά ιδεώδη ,σε αντίθεση με άλλα υψηλόβαθμα στελέχη του εθνικοσοσιαλισμού.
Rudolf HESS: Δίκη της Νυρεμβέργης 1946
''Δεν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου ενώπιον των κατηγόρων, στους οποίους αρνούμαι το δικαίωμα να αποδίδουν κατηγορίες εναντίον εμού και των συμπατριωτών μου. Δεν πρόκειται να συζητήσω κατηγορίες οι οποίες σχετίζονται με εσωτερικά Γερμανικά ζητήματα, και που συνεπώς δεν αφορούν τους ξένους. Δε θα υποστηρίξω δηλώσεις με σκοπό να ατιμάσουν εμένα και το Γερμανικό λαό. Θεωρώ τέτοιες κατηγορίες από τους εχθρούς, κομπλιμέντα. Είχα το πλεονέκτημα πολλά χρόνια να υπηρετήσω τον σπουδαιότερο γιο που ο λαός μου απέκτησε στην χιλιετή ιστορία του. Ακόμη και αν μπορούσα δε θα έσβηνα αυτό το κομμάτι από την ύπαρξή μου. Είμαι ευτυχισμένος που γνωρίζω ότι πραγματοποίησα το καθήκον μου έναντι του λαού μου- το καθήκον μου ως Γερμανός, ως Εθνικοσοσιαλιστής, ως πιστός ακόλουθος του Fuhrer. Δε μετανιώνω τίποτα. Αν επρόκειτο να ξεκινήσω από την αρχή, θα φερόμουν πάλι όπως φέρθηκα, ακόμη και αν ήξερα ότι μία νεκρική πυρά θα με περίμενε στο τέλος της θυσίας μου. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άνθρωποι, θα σταθώ στη θέση της κρίσης του Αιωνίου, θα δικαιολογήσω τον εαυτό μου σε Αυτόν, και γνωρίζω, ότι θα με αθωώσει''.
