του Γεωργίου Καστριώτη.
" Η αλήθεια θα σε λυτρώσει " είχε πει κάποιος και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πούμε πικρές (για κάποιους) αλήθειες. Στον μεσοπόλεμο ενώ στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσονταν κινήματα Εθνικοσοσιαλιστικά , Φασιστικά και Εθνικοεπαναστατικά στην χώρα μας οι προσπάθειες για την δημιουργία ανάλογων κινήσεων και κομμάτων έπεσαν στο κενό ! Οι αιτίες πολλές και κατά την ταπεινή μου άποψη η κυριότερη και πιο σημαντική , εκτός της απουσίας μιας ηγετικής φυσιογνωμίας , που θα συσπείρωνε τις μικροοργανώσεις και τα κομματιδια ήταν ο συντηρητισμός των οργανώσεων αυτών και η εμμονή τους σε καταστάσεις όπως ο Βασιλικός θεσμός και η εμπιστοσύνη σε καθεστωτικούς μηχανισμούς όπως ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αποξένωση και την απαξίωση πολλές φορές των οργανώσεων αυτών από την λαϊκή βάση. Άλλωστε πολλές από τις οργανώσεις δρούσαν αρκετές φορές ( μέσω της διαβρωμένης ηγεσίας τους ) και σαν παρακρατικοί μηχανισμοί ενάντια στο εργατικό κίνημα .Δεν πρέπει επομένως να απορούμε για την ραγδαία άνοδο του ΚΚΕ που φυσικά καπέλωσε το λαϊκό κίνημα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αξιόλογες μορφές του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού όπως η συγγραφέας Σιτσα Καραϊσκάκη ο αντισιωνιστής και φιλόσοφος Αριστείδης Ανδρόνικος , ο Σπύρος Στεροδήμας η όπως ο γιατρός Γεώργιος Βλαβιανός , ο εκ των ιδρυτικών στελεχών της ΕΣΠΟ (της μόνης ίσως πραγματικά Ελληνικής Ε/Σ οργανώσεως)*.
Το συμπέρασμα που βγαίνει απ'αυτη την σύντομη ιστορική διαδρομή είναι ότι πλην της ΕΣΠΟ και κάποιων μεμονωμένων ατόμων που πολέμησαν στην Wehrmaht ( Σεβαστιανός Φουλίδης ) και στα Waffen SS ( 1.000 Έλληνες εθελοντές ) δεν υπήρχε μια άξια λόγου ελληνική Ε/Σ η έστω Φασιστική παράδοση.
Μεταπολεμικά αυτοί που αποφάσισαν να δημιουργήσουν Ε/Σ κινήματα και οργανώσεις σκέφτηκαν ότι ίσως έπρεπε λόγω ελλείψεως ανάλογου παραδόσεως σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη να βασιστούν σε ένα μύθο , τον μύθο του Εθνικοσοσιαλιστικου....( !!! ;;; ) καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και του Ε/Σ ηγέτη Ιωάννη Μεταξά (…έλεος). Μεταπολεμικά ακόμα λιγότεροι ήταν αυτοί που αμφισβήτησαν αυτό τον μύθο και την χρησιμότητα του. Η 4η Αυγούστου μια Μεταξική φιλοβασιλική δικτατορία , δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα πολιτικό πραξικόπημα εμπνευσμένο από τον Αγγλόδουλο μονάρχη Γεώργιο Β' ( τέκτονα 33ου βαθμού στην στοά Wallwood ) του Λονδίνου και από τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες που έβλεπαν με φόβο την επικράτηση των φιλοβενιζελικών αξιωματικών ( Πλαστήρας και άλλοι ) αρκετοί από τους οποίους δεν έκρυβαν τον θαυμασμό τους για τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον Φασισμό και μισούσαν θανάσιμα τους Άγγλους θεωρώντας τους υπεύθυνους για την Μικρασιατική καταστροφή και την αυξανόμενη επιρροή του ΚΚΕ στα λαϊκά στρώματα.
Ο Μεταξάς απαγόρευσε εκτός από την λειτουργία των αστικών και αριστερών κομμάτων και την λειτουργία των Φασιστικών και Εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων και κομμάτων. Και αν δέχτηκε στις τάξεις του καθεστώτος του κάποιους απ'αυτους το έκανε για να τους έχει υπό τον έλεγχο του. Δυστυχώς κάποιοι αξιόλογοι Έλληνες Ε/Σ , όπως η Σ. .Καραϊσκάκη , πιστεύοντας ότι ίσως καταφέρουν να ριζοστικοποιήσουν το καθεστώς η την ΕΟΝ μελλοντικά συνεργάστηκαν ως ένα βαθμό αντί να αντισταθούν η έστω να αποστασιοποιηθούν .Και ενώ κάποιοι ομιλούν για την δημοκρατική η την κομμουνιστική αντίσταση στη μεταξική περίοδο οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές ουδέποτε τόλμησαν να αναφέρουν την αντίσταση αρκετών Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών και Φασιστών συντρόφων ενάντια στη βασιλομεταξική συμμορία . Κάποιοι απ'αυτους συνελήφθησαν και εξορίστηκαν και κάποιοι ίσως και να βασανίστηκαν. Ο υπουργός ασφαλείας Μανιαδάκης είχε επανειλημμένως προβεί σε εξάρθρωση ανατρεπτικών κινήσεων που σχεδιάστηκαν και οργανώθηκαν από Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές. Αυτή η άγνωστη σελίδα του κινήματος ίσως πρέπει κάποτε να ερευνηθεί και να τιμηθούν οι Σύντροφοι μας που έμειναν πιστοί στα ιδανικά του Κινήματος μας παρά το προσωπικό κόστος.
Οι αστοί και ''αριστεροί'' Ελλαδίτες ιστορικοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την Μεταξική Δικτατορία ως την έκφραση του Ελληνικού φασισμού στηριζόμενοι στους φασιστικούς χαιρετισμούς στα ένστολα τμήματα ( τάγματα εργασίας και ΕΟΝ ) και σε κάποιες εκδηλώσεις του καθεστώτος στην πραγματικότητα κακέκτυπα και άθλιες απομιμήσεις αναλόγων εκδηλώσεων σε Γερμανία και Ιταλία . Θα ορίσουμε το Μεταξικό καθεστώς ως μια αστική δικτατορία όπως του Ντόλφους στην Αυστρία ,του Χόρτυ στην Ουγγαρία, του Φράνκο στην Ισπανία και του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία , με αρκετό δήθεν ''φασιστικό'' περιτύλιγμα , ισχυρή θρησκοληψία , σκληρό και στείρο αντικομμουνισμό και μπόλικη εθνικοφροσύνη. Ουδεμία σχέση με τα επαναστατικά κινήματα όπως ήταν το PNF , το NSDAP , η Ρουμανική Σιδηρά Φρουρά κ.α.
Ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς σαν άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ επαναστάτης . Πρώην στρατιωτικός , ικανός επιτελικός , έντιμος άνθρωπος πλην όμως με έλλειμμα επαναστατικού λόγου και έργου . Επίσης να τονιστεί ότι υπήρξε σεβάσμιος της τεκτονικής στοάς «Ησίοδος». Για να κατανοήσετε καλύτερα την ..''επαναστατική" διάθεση αυτού του ανθρώπου είχε δηλώσει ότι : πάντοτε θα θέτει το ξίφος του στην υπηρεσία του εκάστοτε μονάρχη ακόμα και αν αυτός είναι επιζήμιος για την χώρα ! Φυσικά υπήρξε συνεπής στις πεποιθήσεις του αφού στήριξε έναν ανάξιο και επιζήμιο για την χώρα μονάρχη , ο οποίος υπέσκαπτε τον υπηρέτη του φοβούμενος τυχόν φασιστοποίηση του καθεστώτος !
Ο Έλλην ''εθνικοσοσιαλιστής''…. Ι.Μεταξάς υπήρξε προστάτης των κατοικούντων εν Ελλάδι Ιουδαίων και κυνήγησε μετά μανίας οποιοδήποτε η οτιδήποτε θα έβλαπτε τον "εκλεκτό'' λαό! Και είναι γνωστό ότι οι Ιουδαίοι της Ελλάδος ανακουφίστηκαν και πανηγύρισαν όταν ανέλαβε ο Μεταξάς την εξουσία αφού φοβούνταν τους Βενιζελικούς (και όχι άδικα) ως αντισημίτες άρα πιθανό μελλοντικό κίνδυνο για αυτούς.
Με την κήρυξη του πολέμου στην Γερμανία από τους Αγγλογάλλους αμφιταλαντεύεται μεταξύ ουδετερότητας και εισόδου της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων. Στα ημερολόγια του γράφει ότι τα συμφέροντα της χώρας είναι στο πλευρό των θαλασσίων δυνάμεων (Αγγλία , Γαλλία) και σημειώνει ότι : όποιος Έλληνας είναι Ε/Σ η Φασίστας είναι προδότης ! Αυτά για όσους ''εθνικοσοσιαλιστές'' μας παρουσίαζαν το Τεταρτοαυγουστιανό καθεστώς σαν μια γνήσια έκφραση του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού και τον μπάρμπα - Γιάννη σαν εθνικό κυβερνήτη ! Ο ''εθνικός '' κυβερνήτης χρεώνεται με την άρνηση της ανανεώσεως του συμφώνου φιλίας και μη επιθέσεως ( που σοφά υπέγραψε ο Βενιζέλος με τον Μουσολίνι) μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας, ενώ παραβίαζε την ουδετερότητα της χώρας με την παροχή υπηρεσιών στο βρετανικό στόλο και άφηνε σκανδαλωδώς να αλωνίζουν οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών των συμμάχων.
( σημείωση : Είναι γνωστή η φωτογραφία την οποία και παραθέτουμε του Γεωργίου Β’ σε Ελληνική ( ; ) στρατιωτική σύσκεψη κορυφής δίπλα του ο Άγγλος υποπτέραρχος και δίπλα στον Άγγλο στρατιωτικό ο Στρατάρχης Παπάγος !!! )
Το πιο παράλογο είναι ότι πολλοί που αυτοχαρακτηρίζονται ως ‘’Εθνικοσοσιαλιστές’’ εκτός του Μεταξά τιμούν και τον υπουργό ασφαλείας του καθεστώτος Μανιαδάκη απηνή διώκτη των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών και μεταπολεμικά βουλευτή εκλεγμένο με την καραμανλική ΕΡΕ! Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους δεν γνωρίζουμε αν ο ''εθνικός'' ηγέτης θ'απαντούσε με ''Όχι" αν στην θέση των Ιταλών είχε απέναντι του τους Άγγλους !
Οι Έλληνες Ε/Σ δεν έχουν κανένα λόγο να εορτάζουν την επέτειο του Μεταξικού καθεστώτος και δεν χρειάζονται ψεύτικα είδωλα να τιμήσουν και ανύπαρκτες επετείους ! Κάποτε ο Έλληνας Εθνικοσοσιαλιστής οφείλει αντί να τιμάει επετείους που στην ουσία είναι αποφράδες ημέρες και όχι εορταστικές , και αντί να καταθέτει στεφάνια στον τάφο του ''εθνικού'' ηγέτη Μεταξά να τιμήσει αυτούς που πραγματικά πρόσφεραν και θυσίασαν και τη ζωή τους για τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό ! Εννοούμε τους νεκρούς της ΕΣΠΟ και αυτούς που πολέμησαν για την Ευρωπαϊκή Ιδέα στις ρωσικές στέπες όπως ο ταγματάρχης των Μπραντεμπουργκεν Έλληνας από τον Πόντο Σεβαστιανός Φουλίδης ! Τον 4ο αυγουστιανό αστικό καρνάβαλο και τον νάνο ( φυσικώς και πολιτικώς ) ηγέτη του ας τον τιμά η ντόπια ακροδεξιά αντίδραση και οι υποτακτικοί της ! Εμείς , ευχαριστούμε πολύ , δεν θα πάρουμε !!
*την βόμβα που εξερράγη στα γραφεία της ΕΣΠΟ τοποθέτησαν ακροδεξιά καθάρματα , έμμισθοι πράκτορες των Βρετανών , αστοί ευκαιριακοί ‘’πατριώτες’’ που μεταπολεμικά επαίρονταν ότι πολέμησαν εξίσου τον μαύρο και τον κόκκινο φασισμό!
Σημειώσεις της συντακτικής ομάδας του ΦΑΙΚΟΚΚΙΝΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ :
1. Βασικό επιχείρημα των οπαδών του Μεταξά και της 4ης Αυγούστου ακόμα και σήμερα είναι ότι δημιουργήθηκε επί ημερών του το ΙΚΑ. Η αλήθεια είναι ότι ιδρύθηκε με τον νόμο 6.298 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» του 1934 ( Γ. Κουκουλέ , «Για μια ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος», 1983, σ. 80). Ο Μεταξάς ουσιαστικά το «εγκαινίασε», ενώ αμέσως μετά προχώρησε στον υποχρεωτικό δανεισμό του συνόλου των αποθεματικών όλων των ταμείων στο κράτος , υπονομεύοντας εξαρχής κάθε προοπτική βιωσιμότητάς τους.
2. Αλλά και η «βοήθεια στους αγρότες» δεν ήταν τίποτα άλλο παρά εξυπηρέτηση των μεγαλοκτηματιών και τοκογλυφική υπαγωγή των μικροκαλλιεργητών στην Αγροτική Τράπεζα ( Χρ. Ευελπίδη, «Η Γεωργία στην Ελλάδα», 1944, σ. 140).
3. Στον κατάλογο των απαγορευμένων έργων επί 4ης Αυγούστου δεν περιλαμβάνονταν μόνο τα έργα των μαρξιστών, αλλά και του Τσβάιχ , του Ντοστογιέφσκι , του Γκαίτε, ακόμα και του Παπαδιαμάντη και του Καρκαβίτσα !
4. Λογοκρίθηκε ακόμα και ο «Επιτάφιος του Περικλή», ενώ απαγορεύθηκε και η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή που επρόκειτο να ανεβαστεί στο Εθνικό Θέατρο. Μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε, η παράσταση ανεβάστηκε, χωρίς όμως κάποιους «επιλήψιμους» στίχους. Γνωστός ηθοποιός είχε αφηγηθεί στην ΕΡΤ (12/9/84) την προσωπική του εμπειρία :«Με κάλεσαν στην Ασφάλεια του Μεταξά για απολογία επειδή παρουσιάζω κομμουνιστικά έργα. Τους ρώτησα να μου πουν ποια έργα που ανεβάζω είναι κομμουνιστικά και μου απάντησαν : "Ο Πλούτος" του Αριστοφάνη και "Ο κατά φαντασία ασθενής" του Μολιέρου»….
5. Με την επίθεση των Ιταλών στις 28/10/1940 στην Αθήνα κάποιοι άλλοι το γλεντούσαν . Πρόκειται για τους αξιωματούχους της νεολαίας της ΕΟΝ του Ι. Μεταξά οι οποίοι γύριζαν με τις κούρσες στην Αθήνα γλεντούσαν στα πολυτελή γραφεία τους με το κονιάκ , τα σύκα, τα γλυκά που πρόσφερε ο λαός για τους στρατιώτες , σπαταλώντας τα λεφτά που έδινε ο κόσμος από το υστέρημά του. Συνέχιζαν την κραιπάλη τους με άφθονο κρασί και ποτό στα συμπόσια των βαθμοφόρων της ΕΟΝ. Μετά την κατάρρευση του μετώπου βρέθηκαν ολόκληρες αποθήκες της ΕΟΝ με δέματα συγκεντρωμένα από την αρχή του πολέμου που οι «ηγέτες» της νεολαίας περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία να τα πουλήσουν, όσα είχαν μείνει βέβαια, διότι τα περισσότερα τα είχαν ήδη δώσει στο εμπόριο ή τα είχαν μοιράσει μεταξύ τους…
