«Επιζητούμε την Καταστροφή.
Μόνο η καταστροφή
θα καθαρίσει τα πάντα από
το σάπιο φιλελεύθερο σύστημα
και θ' ανοίξει τον δρόμο
σ' εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές.
Γι' αυτό υποστηρίζουμε
ότι εναντιώνεται στο σύστημα ,
ότι το βλάπτει κάθε απεργία
κάθε κρίση , κάθε κρατική αδυναμία.
. . . Με πείσμα και θέληση ,
μέχρι να πεθάνει το κράτος.»
Γκρέγκορ Στράσσερ
Οι Σοσιαλιστές του Εθνικοσοσιαλισμού.
Μέρος Ά.
του Λύσανδρου Σιάντου.
Μεγάλη η κληρονομιά που μας άφησε ο υπαρκτός και μη Φασισμός. Πραγματικά , 60 χρόνια πάνε περίπου από την πτώση και ακόμη άνθρωποι που εντυπωσιάζονται και παρακινούνται από ης πρωτοποριακές του ιδέες είναι για μας η ζωντανή απόδειξη και ακριβώς αυτό που μας δίνει δύναμη να προχωρούμε με πάθος και χωρίς φόβο στο δρόμο που χάραξαν ήδη για μας οι μεγάλοι Ευρωπαίοι επαναστάτες.
Οι άνθρωποι που ανακάλυψαν σε αυτόν το γιατρικό μα και συνάμα το «δηλητήριο» του κόσμου δεν δύναται σε καμία των περιπτώσεων να θεωρηθούν αντιδραστικοί ή ακόμη και προσωπικότητες με προβληματική αντίληψη για την ζωή , που έχουν ανακαλύψει εκτός των άλλων ότι ο εθνικοσοσιαλισμός εκτός από ένα φτηνό φετίχ αποτελεί μέσο και για εκτόνωση...
Όσοι λοιπόν ηλιθιωδώς ταυτίζουν τον εθνικοσοσιαλισμό (ναζισμό , φασισμό ή όπως αλλιώς σας γουστάρει τέλος πάντων...) με ένα στείρο ρατσισμό , όχι απλώς αυταπατώνται μα και είναι ίσως (ακόμη και εν αγνοία τους) οι μεγαλύτεροί εχθροί του. Ο εθνικοσοσιαλισμός δεν γεννήθηκε για να σώσει τη Γερμανική , την Ελληνική , την Ιταλική «φυλή», αλλά είναι αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο.
Ας καταλάβουμε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός ούτε καν που μας έχει ανάγκη , διότι ο ίδιος ενσαρκώνει την μαγευτική εκείνη δύναμη που γκρεμίζει και χτίζει νέους κόσμους , είναι η ίδια η δύναμη της αλλαγής. Πραγματικά διαλεκτική η φύση του εθνικοσοσιαλισμού , γεμάτος ζωηρές αντιφάσεις , γνήσιο τέκνο του Ελληνορωμαϊκού κόσμου , περιέχει μέσα του όλη εκείνη την αφελή αγνότητα που περιείχε ακριβώς και αυτός. Οι αντιφάσεις του όχι μόνο δεν κάνουν αδύνατη την εφαρμογή του αλλά και είναι αυτές από τις οποίες πηγάζει η δύναμη και η ίδια του η ύπαρξη. Πατρίδα , φυλή , παράδοση ... όχι δεν σταματά εκεί ο εθνικοσοσιαλισμός , διότι όχι απλώς θέλει να λύσει και το κοινωνικό ζήτημα , αλλά το τοποθετεί και στην κορυφή
Η γη που είναι διαθέσιμη για
χρήση από την κοινότητα , ανήκει
αποκλειστικά στο έθνος. Από την
κοινότητα και όχι από το άτομο
αποκτήθηκε με μάχη και από αυτήν
θα υποστηριχθεί ενάντια στους
εχθρούς της. Η κοινότητα ως
υπεύθυνη , μοιράζει την γη , η οποία
έχει εθνικοποιηθεί , σε αυτούς που
στοχεύουν στην ανατροφή των
παιδιών και της οικογενείας σε μια
ζωή εκτός άστεως.
Όττο Στράσσερ.
των ζητημάτων συνδέοντας και αλληλοσυμπληρώνοντάς το με τα άλλα του στοιχεία , από τα οποία δεν θα μπορούσε να λείπει ο Σοσιαλισμός.
Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στους αδελφούς Στράσσερ ως η ελαχίστη απόδοση τιμής σε αυτούς και το έργο τους.
Στους βασικούς εκφραστές του Αριστερού Φυλετισμού - τον οποίο και κράτησαν ζωντανό μέχρι το τέλος της ζωής τους - στο Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Γερμανίας.
Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι είναι αδιανόητο να μιλάμε για εθνικοσοσιαλισμό και να ξεχνάμε τους Στράσσερ.
Οι Στράσσερ είναι κομμάτι , σαρξ εκ της σαρκός του γερμανικού και ευρωπαϊκού εθνικοσοσιαλισμού , ιστορία και αναπόσπαστο μέρος του.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός χωρίς αυτούς χάνει ένα σημαντικό μέρος της ουσίας του, την σοσιαλιστική και λαϊκή του ταυτότητα , καταλήγει στείρος « ρατσισμός » που δεν στοχεύει στην ρίζα του το κακό - το οποίο αυτοί είχανε βρει στο πρόσωπο της αστικής τάξης , του καπιταλισμού και γενικώς του Δυτικού Πολιτισμού - αλλά το καταστέλλει απλώς (για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα).
Ο Σοσιαλισμός όχι μόνο είναι αναπόσπαστο μέρος της Φασιστικής Κοσμοθεωρίας αλλά και ένα από τα βασικά του στοιχεία.
Αυτός είναι που θα ανοίξει το δρόμο για το χτίσιμο της νέας ανθρώπινης κοινωνίας και θα δώσει ξανά στον άνθρωπο την ευκαιρία να ξαναγυρίσει εκεί από όπου προέρχεται , στην φύση του και να σταματήσει να την πολεμά , γκρεμίζοντας συθέμελα το τερατούργημα που ακούει στο όνομα Αστικός Πολιτισμός και σύγχρονος Κόσμος.
Η αρχή του Εθνικοσοσιαλισμού.
Ο Γκρέγκορ Στράσσερ ( όπως και ο Όττο ) δεν υπήρξε ένα τυχαίο πρόσωπο στην όλη υπόθεση του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά ένας από τους βασικούς θεωρητικούς του. Στην ουσία για το κόμμα ο δεύτερος αρχηγός του, αν και ο ίδιος δεν πίστευε σε αυτή την ανόητη «αρχή» παρά στην αρχή της ιδέας και του συντρόφου. Πάνω απ' όλα για τους Στράσσερ στεκόταν η ιδέα , και αυτή κανένας ηγέτης δεν ήταν δυνατόν να την υπερβεί.
''Η Ιδέα από μόνη της είναι Θεϊκής προελεύσεως , ενώ οι άνδρες πού την υπηρετούν απλά οι μηχανές της , το σώμα και η σάρκα της. Ο ηγέτης είναι αυτός που πρέπει να υπηρετεί την ιδέα , και στην ιδέα και μόνο σε αυτή οφείλουμε απόλυτη πίστη. Εξάλλου και ο αρχηγός είναι άνθρωπος και ανθρώπινο το να λανθάνει''.
[Όττο Στράσσερ].
Όπως βλέπουμε ξεκάθαρα παραπάνω για τον Όττο Στράσσερ η ιδέα πηγάζει από το «Θεό», έχει θεϊκή προέλευση.
Ο συσχετισμός αρχηγού - ιδέας είναι καταστροφικός και διαλυτικός καθώς :
Μόνο η καταστροφή
θα καθαρίσει τα πάντα από
το σάπιο φιλελεύθερο σύστημα
και θ' ανοίξει τον δρόμο
σ' εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές.
Γι' αυτό υποστηρίζουμε
ότι εναντιώνεται στο σύστημα ,
ότι το βλάπτει κάθε απεργία
κάθε κρίση , κάθε κρατική αδυναμία.
. . . Με πείσμα και θέληση ,
μέχρι να πεθάνει το κράτος.»
Γκρέγκορ Στράσσερ
Οι Σοσιαλιστές του Εθνικοσοσιαλισμού.
Μέρος Ά.
του Λύσανδρου Σιάντου.
Μεγάλη η κληρονομιά που μας άφησε ο υπαρκτός και μη Φασισμός. Πραγματικά , 60 χρόνια πάνε περίπου από την πτώση και ακόμη άνθρωποι που εντυπωσιάζονται και παρακινούνται από ης πρωτοποριακές του ιδέες είναι για μας η ζωντανή απόδειξη και ακριβώς αυτό που μας δίνει δύναμη να προχωρούμε με πάθος και χωρίς φόβο στο δρόμο που χάραξαν ήδη για μας οι μεγάλοι Ευρωπαίοι επαναστάτες.
Οι άνθρωποι που ανακάλυψαν σε αυτόν το γιατρικό μα και συνάμα το «δηλητήριο» του κόσμου δεν δύναται σε καμία των περιπτώσεων να θεωρηθούν αντιδραστικοί ή ακόμη και προσωπικότητες με προβληματική αντίληψη για την ζωή , που έχουν ανακαλύψει εκτός των άλλων ότι ο εθνικοσοσιαλισμός εκτός από ένα φτηνό φετίχ αποτελεί μέσο και για εκτόνωση...
Όσοι λοιπόν ηλιθιωδώς ταυτίζουν τον εθνικοσοσιαλισμό (ναζισμό , φασισμό ή όπως αλλιώς σας γουστάρει τέλος πάντων...) με ένα στείρο ρατσισμό , όχι απλώς αυταπατώνται μα και είναι ίσως (ακόμη και εν αγνοία τους) οι μεγαλύτεροί εχθροί του. Ο εθνικοσοσιαλισμός δεν γεννήθηκε για να σώσει τη Γερμανική , την Ελληνική , την Ιταλική «φυλή», αλλά είναι αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο.
Ας καταλάβουμε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός ούτε καν που μας έχει ανάγκη , διότι ο ίδιος ενσαρκώνει την μαγευτική εκείνη δύναμη που γκρεμίζει και χτίζει νέους κόσμους , είναι η ίδια η δύναμη της αλλαγής. Πραγματικά διαλεκτική η φύση του εθνικοσοσιαλισμού , γεμάτος ζωηρές αντιφάσεις , γνήσιο τέκνο του Ελληνορωμαϊκού κόσμου , περιέχει μέσα του όλη εκείνη την αφελή αγνότητα που περιείχε ακριβώς και αυτός. Οι αντιφάσεις του όχι μόνο δεν κάνουν αδύνατη την εφαρμογή του αλλά και είναι αυτές από τις οποίες πηγάζει η δύναμη και η ίδια του η ύπαρξη. Πατρίδα , φυλή , παράδοση ... όχι δεν σταματά εκεί ο εθνικοσοσιαλισμός , διότι όχι απλώς θέλει να λύσει και το κοινωνικό ζήτημα , αλλά το τοποθετεί και στην κορυφή
Η γη που είναι διαθέσιμη για
χρήση από την κοινότητα , ανήκει
αποκλειστικά στο έθνος. Από την
κοινότητα και όχι από το άτομο
αποκτήθηκε με μάχη και από αυτήν
θα υποστηριχθεί ενάντια στους
εχθρούς της. Η κοινότητα ως
υπεύθυνη , μοιράζει την γη , η οποία
έχει εθνικοποιηθεί , σε αυτούς που
στοχεύουν στην ανατροφή των
παιδιών και της οικογενείας σε μια
ζωή εκτός άστεως.
Όττο Στράσσερ.
των ζητημάτων συνδέοντας και αλληλοσυμπληρώνοντάς το με τα άλλα του στοιχεία , από τα οποία δεν θα μπορούσε να λείπει ο Σοσιαλισμός.
Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στους αδελφούς Στράσσερ ως η ελαχίστη απόδοση τιμής σε αυτούς και το έργο τους.
Στους βασικούς εκφραστές του Αριστερού Φυλετισμού - τον οποίο και κράτησαν ζωντανό μέχρι το τέλος της ζωής τους - στο Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Γερμανίας.
Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι είναι αδιανόητο να μιλάμε για εθνικοσοσιαλισμό και να ξεχνάμε τους Στράσσερ.
Οι Στράσσερ είναι κομμάτι , σαρξ εκ της σαρκός του γερμανικού και ευρωπαϊκού εθνικοσοσιαλισμού , ιστορία και αναπόσπαστο μέρος του.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός χωρίς αυτούς χάνει ένα σημαντικό μέρος της ουσίας του, την σοσιαλιστική και λαϊκή του ταυτότητα , καταλήγει στείρος « ρατσισμός » που δεν στοχεύει στην ρίζα του το κακό - το οποίο αυτοί είχανε βρει στο πρόσωπο της αστικής τάξης , του καπιταλισμού και γενικώς του Δυτικού Πολιτισμού - αλλά το καταστέλλει απλώς (για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα).
Ο Σοσιαλισμός όχι μόνο είναι αναπόσπαστο μέρος της Φασιστικής Κοσμοθεωρίας αλλά και ένα από τα βασικά του στοιχεία.
Αυτός είναι που θα ανοίξει το δρόμο για το χτίσιμο της νέας ανθρώπινης κοινωνίας και θα δώσει ξανά στον άνθρωπο την ευκαιρία να ξαναγυρίσει εκεί από όπου προέρχεται , στην φύση του και να σταματήσει να την πολεμά , γκρεμίζοντας συθέμελα το τερατούργημα που ακούει στο όνομα Αστικός Πολιτισμός και σύγχρονος Κόσμος.
Η αρχή του Εθνικοσοσιαλισμού.
Ο Γκρέγκορ Στράσσερ ( όπως και ο Όττο ) δεν υπήρξε ένα τυχαίο πρόσωπο στην όλη υπόθεση του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά ένας από τους βασικούς θεωρητικούς του. Στην ουσία για το κόμμα ο δεύτερος αρχηγός του, αν και ο ίδιος δεν πίστευε σε αυτή την ανόητη «αρχή» παρά στην αρχή της ιδέας και του συντρόφου. Πάνω απ' όλα για τους Στράσσερ στεκόταν η ιδέα , και αυτή κανένας ηγέτης δεν ήταν δυνατόν να την υπερβεί.
''Η Ιδέα από μόνη της είναι Θεϊκής προελεύσεως , ενώ οι άνδρες πού την υπηρετούν απλά οι μηχανές της , το σώμα και η σάρκα της. Ο ηγέτης είναι αυτός που πρέπει να υπηρετεί την ιδέα , και στην ιδέα και μόνο σε αυτή οφείλουμε απόλυτη πίστη. Εξάλλου και ο αρχηγός είναι άνθρωπος και ανθρώπινο το να λανθάνει''.
[Όττο Στράσσερ].
Όπως βλέπουμε ξεκάθαρα παραπάνω για τον Όττο Στράσσερ η ιδέα πηγάζει από το «Θεό», έχει θεϊκή προέλευση.
Ο συσχετισμός αρχηγού - ιδέας είναι καταστροφικός και διαλυτικός καθώς :
«η ιδέα από μόνη της είναι αυτή που θα δείξει στην συνείδησή σου την κρίση να δεις αν υπάρχει κάποια απόκλιση μεταξύ αυτής και του αρχηγού»
[Ο. Στ.]
, άρα δίνοντας όλη σου την πίστη στην ιδέα αυτή καθ' εαυτή , ποτέ δεν λανθάνεις όταν ο αρχηγός σου αποκλίνει από αυτήν ασυνείδητα ή και συνειδητά.
Ο αρχηγός σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπεί την ιδέα αλλά την υπηρετεί όπως και ο σύντροφος , εξάλλου σύντροφος είναι και ο αρχηγός , ο λαμπρότερος των συντρόφων.
Ο αρχηγός ανυψώνεται έτσι από τα κάτω – οι βάσεις του Φασισμού είναι ξεκάθαρα λαϊκές - ποτέ δεν τοποθετείται από τα πάνω , διότι τότε η ίδια η αρχή του εθνικοσοσιαλισμού, δηλαδή η αρχή του συντρόφου , είναι αυτή που έρχεται δικαιωματικά να πετάξει τον αλλότριο αρχηγό , που κατάγεται από την όποια πιθανόν σάπια ολιγαρχία και δεν τυγχάνει μέλος της φασιστικής οικογένειας δηλαδή ερχόμενος από τον ενσυνείδητο λαό για το λαό.
Σ΄ έναν κόσμο με αρχηγό το χρήμα.
«Η πιο απαίσια αρχή του Καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος είναι ότι μας έχει μάθει να κρίνουμε τα πάντα και τους πάντες με βάση το χρήμα και την ιδιοκτησία».
Γκρέγκορ Στράσσερ
Ο Βιβλικός Θεός από καιρό πια έκανε στην άκρη για να πάρει τη θέση του ο νέος του διάδοχος : το χρήμα.
«Ο χρυσός έγινε ένα μέσο πανίσχυρο σε αυτούς που ξέρανε πώς να τον αποκτήσουν και να τον πολλαπλασιάσουν κάτω από μια υποτιθέμενη δημοκρατία - κατ' ουσίαν ελέγχανε και ελέγχουν όλο το πολιτικό σύστημα και τα όργανα τους που είχαν ήδη πληρωθεί γι' αυτό δημιουργούσαν συνειδήσεις. Η αριστοκρατία έτσι έδωσε τη θέση της στην πλουτοκρατία και ο πολεμιστής στον χρηματιστή και το βιομήχανο».
[Ιούλιος Έβολα].
Κάπως έτσι χαρακτηρίζει τον σημερινό Δυτικό κόσμο ο Έβολα. Από το φυσικό ταγό στον υπάνθρωπο και από τον πολεμιστή στον έμπορο (σημ. ο Μαρξ αρχίζει την κριτική του στον Καπιταλισμό στο μεγαλύτερο έργο του «Das Kapital» από τον έμπορο).
Ο αρχαίος κόσμος, ένας κόσμος γεμάτος πολιτισμό , δημιουργία , παραδόσεις , υγιείς κοινωνίες με αρχές και ιδανικά κατά πολύ μακριά από το χρήμα παρέδωσε τη θέση του στο Χριστιανισμό , ο οποίος με την θέση του κατ' ουσίαν οδήγησε , γέννησε τον Δυτικό Πολιτισμό. Ο Διαφωτισμός είναι τέκνο του Χριστιανισμού , μπορεί να είναι νόθο , αλλά δεν παύει να παραμένει τέκνο του. Ο διαφωτισμός όμως ήταν και κάτι άλλο. Η αρχή του τέλους του ίδιου του Δυτικού κόσμου , ενός κόσμου ήδη σαπισμένου ήρθε για να διαγράψει πλέον την τελευταία του πορεία, την πορεία προς τον Θάνατο. Δηλαδή τον Εθνικοσοσιαλισμό.
«Οτιδήποτε είναι επιζήμιο για την σημερινή τάξη πραγμάτων έχει την υποστήριξή μας. Διότι εμείς επιζητούμε την Καταστροφή. Σε ένα κόσμο που μας έχει περιθωριοποιήσει, υψώνουμε την αρχή της θέλησης για καταστροφή , διότι μόνο η καταστροφή που θα καθαρίσει τα πάντα από το σάπιο φιλελεύθερο σύστημα θα ανοίξει τον δρόμο σε εμάς του εθνικοσοσιαλιστές.
Γι' αυτό και εμείς παλεύουμε για να επιταχύνουμε την αρχή της καταστροφής του σημερινού συστήματος στηρίζοντας ότι εναντιώνεται σε αυτό και το βλάπτει , όπως κάθε απεργία , κάθε κυβερνητική κρίση , κάθε αδυναμία του Κράτους. Κάθε αποδυνάμωση του είναι καλή , πολύ καλή για μας και πάντα εμείς θα προσπαθούμε να δυναμώνουμε όλες τις παραπάνω δυσκολίες για το κράτος , με πείσμα και με θέληση ώσπου αυτό τελικά πεθάνει.
[Γκρέγκορ Στράσσερ]
Πολύ σημαντικά τα παραπάνω λόγια. Μέσα σε λίγες γραμμές σκιαγραφείται ξεκάθαρα η διαλεκτική ροή της σκέψης του εθνικοσοσιαλισμού , δείχνοντας ότι «Ο φασισμός του οποίου οι ρίζες είναι αιώνιες» [Ι. Έβολα] στέκεται υπεράνω του «καλού» και του «κακού», της ζωής» και του «θανάτου» , του «δίκαιου» και του «αδίκου» κλπ.
Θυμίζοντας και επαναφέροντάς μας αιώνιες ξεχασμένες αλήθειες : μέσω του θανάτου έρχεται η ανάσταση και η ζωή , το καλό χωρίς το κακό αχρηστεύεται. «Από την αγάπη μας θα γεννηθεί το μίσος» λέει ο Όττο Στράσσερ , άδικο για τον εχθρό μου πολλές φορές σημαίνει δίκαιο για μένα ... αλήθειες που έβγαλε στην επιφάνεια ο εθνικοσοσιαλισμός.
Πίσω στον πατέρα της Διαλεκτικής Ηράκλειτο , μέχρι και τον μεγάλο Χέγκελ και Μαρξ και σε πείσμα του τελευταίου ακόμη , ο μη - υλιστικός ναζισμός έφερε μέσα του τη φλόγα της διαλεκτικής άθικτη. Η συνταύτιση του Θανάτου (= καταστροφής) με τον εθνικοσοσιαλισμό από τον Στράσσερ δεν μας θυμίζει μήπως αυτά τα φοβερά λόγια του Φρειδερίκου Νίτσε :
«Ο Καταστροφέας είναι πάντα και Δημιουργός» ;
Και αν δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά στην παρούσα κατάσταση θα μπορούσαμε να τα ερμηνεύσουμε ως εξής :
Τον Παλαιό κόσμο σήμερα - αυτόν δηλαδή που θέλουμε να καταστρέψουμε - αποτελούνε την κορυφή του οι σάπιες ολιγαρχίες της αστικής τάξης οι οποίες πήρανε τα ηνία της εξουσίας από τις σάπιες ολιγαρχίες της φεουδαρχίας τις οποίες κατ' ουσίαν άφησαν ανέγγιχτες κρατώντας - και σφίγγοντας ακόμη περισσότερο - τους παλιούς εκμεταλλευτικούς δεσμούς ανθρώπου από άνθρωπο σε μια υποτυπώδη δημοκρατική κοινωνία του ελεύθερου οικονομικού ανταγωνισμού ( = ταξικός ανταγωνισμός και συνεχιζόμενη ταξική πάλη ) και της αποκτηνωτικής αποχαύνωσης με σάπιες χριστιανικές μεταφυσικές ηλιθιότητες στα μυαλά των λαϊκών μαζών.
Αλλά - όπως έγραφε και ο Γκρέγκορ Στράσσερ - αυτό το σύστημα... « το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, με την εκμετάλλευση των αδυνάτων και της εργατικής τους δύναμης (σημ. ορθότατα ο Στράσσερ αναφέρεται σε εργατική δύναμη και όχι εργασία - ο εργάτης πουλάει την εργατική του δύναμη για να ζήσει , όπως ακριβώς τονίζει και ο Κάρoλος Μαρξ στο «Κεφάλαιο») , με την ανήθικη αξιολόγηση της ανθρώπινης ύπαρξης σε ποσότητα ( = αριθμό πραγμάτων ) και την ατομική ιδιοκτησία σε αντίθεση με τις πραγματικές τους αξίες και τα κατορθώματά τους πρέπει να αντικατασταθεί από ένα καινούργιο οικονομικό σύστημα, το Σοσιαλισμό».
Για τον Σοσιαλισμό.
«Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές είμαστε Σοσιαλιστές , πραγματικοί Γερμανοί Σοσιαλιστές...
...Σοσιαλιστές και όχι Σοσιαλρεφορμιστές»
Γκρέγκορ Στράσσερ.
Το Αγροτικό Ζήτημα.
Στο δοκίμιό του με τίτλο «Πρόγραμμα για τον Γερμανικό Σοσιαλισμό» ο Όττο Στράσσερ γράφει τα εξής :
«Το Αγροτικό ζήτημα στοχεύει και αυτό στην αντιμετώπιση της πείνας. Η γη που είναι διαθέσιμη για χρήση από την κοινότητα , ανήκει αποκλειστικά στο έθνος. Από την κοινότητα και όχι από το άτομο αποκτήθηκε με μάχη και από αυτήν θα υποστηριχθεί ενάντια στους εχθρούς της.
Η κοινότητα ως υπεύθυνη , μοιράζει την γη , η οποία έχει εθνικοποιηθεί , σε αυτούς που στοχεύουν στην ανατροφή των παιδιών και της οικογενείας σε μια ζωή εκτός άστεως».
Αυτό , (το μοίρασμα δηλαδή) αναλαμβάνεται από τα τοπικά αγροτικά συμβούλια. Επίσης το μέγεθος του αγροκτήματος οριοθετείται με βάση την αξία της γης.
Όχι περισσότερο από αυτό που χρειάζεσαι και όχι λιγότερο από αυτό που σε καθιστά ικανό να ζήσεις μια αξιοπρεπή ζωή με φαγητό για όλη την οικογένεια καθώς και κάποιο απόθεμα για ρουχισμό, προστασία κλπ».
Όπως βλέπουμε, μιλάει εδώ ο Στράσσερ για ένα είδος «κολλεκτιβοποίησης» , όπου τα πάντα ανήκουν σε όλους (στο έθνος δηλαδή ) και ο καθένας με βάση τις ανάγκες του δανείζεται και το κατάλληλο μερίδιο γης (κλήρο) για να μπορέσει να ζήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του αξιοπρεπώς.
Αυτά ζητούσε ο εθνικοσοσιαλισμός , τη στιγμή που τα απάνθρωπα κτήνη , οι Γιούνκερς πίνανε το αίμα του Γερμανικού λαού , ξεζουμίζοντας το εργατικό δυναμικό του , και ως αντάλλαγμα του πετούσαν ένα ξεροκόμματο ίσα ίσα για να βγάζει την επόμενη μέρα δουλειάς. Την στιγμή που οι εβραϊκές κλίκες είχανε καταλάβει κάθε αστικό επάγγελμα ο Γερμανικός λαός μετά από ένα εξουθενωτικό πόλεμο αγωνίζονταν για την επιβίωση του.
Ο λαός είδε στον Εθνικοσοσιαλισμό αυτό που πραγματικά είναι. Η σωτηρία του.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν δύναται να σεβαστεί την ιδιοκτησία της σάπιας πλουτοκρατίας, Και όχι μόνο δεν τη σέβεται αλλά την καταργεί κιόλας. Ο προλετάριος και ο αγρότης , ο εξουθενωμένος λούμπεν μικροαστός δεν έχουνε να χάσουνε τίποτα από τον εθνικοσοσιαλισμό αλλά να κερδίσουνε την χειραφέτηση τους.
Ο εθνικοσοσιαλισμός καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τάξης από άλλη τάξη. Και σε όσους θεωρούν «μπολσεβικισμό» τις απόψεις αυτές , αυτό , αγαπητοί μου , δεν μας θίγει καθόλου. Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν υπάρχουμε για να προφυλάσσουμε τα συμφέροντα της αστικής τάξης από τον λαϊκό ξεσηκωμό που 'ρχεται , αλλά μαχόμαστε πραγματικά για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Για το πέρασμα με επαναστατικές διαδικασίες από τον Καπιταλισμό στον Σοσιαλισμό.
Το Εθνικοσοσιαλιστικό κράτος λοιπόν , παίρνει τη γη από τις διεφθαρμένες πλουτοκρατίες και τη διανέμει στις λαϊκές μάζες. Ένα άλλο σημαντικό σημείο της Στρασσερικής σκέψης στο αγροτικό είναι και η απαλλαγή από τους φόρους. Οι φόροι πλέον θα πρέπει να πληρώνονται σε είδος , εάν και εφόσον αυτό είναι δυνατόν.
Γράφει ο Όττο Στράσσερ : «ο λειτουργός της γης θα πρέπει να πληρώνει ένα φόρο είδους στην κοινότητα με βάση την τοποθεσία της γης την αξία της , αλλά και τις ανάγκες του , Κανένα άλλο είδος φόρου δεν θα υπάρχει.
Όταν πάλι ο λειτουργός της γης πεθάνει , τότε αυτή περνά στα χέρια του απογόνου του , και εάν δεν υπάρχει τέτοιος , τα τοπικά εργατικά συμβούλια αποφασίζουν για το μέλλον της γης».
Εδώ μιλάμε για ένα παρόμοιο σύστημα με αυτό της Σοβιετικής Ρωσσίας.
Αποδεικνύεται πραγματικά , όπως και σε άλλα γραπτά του Στράσσερ η σοσιαλιστική και επαναστατική ταυτότητα του NSDAP. Υπάρχουν όντως αρκετά κοινά σημεία του Στρασσερισμού με τον Μαρξισμό , και δεν αρνούμαστε ότι στο κοινωνικό ζήτημα βρισκόμαστε πιο κοντά με τα μαρξιστικά κινήματα παρά με το κάθε αστικό - εθνικόφρον κόμμα.
Βέβαια υπάρχει και μια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα σε μας και τους μαρξιστές.
Εμείς δεν σκοπεύουμε να μείνουμε μόνο στην κοινωνική επανάσταση...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Δημοσιεύτηκε στο όγδοο τεύχος του περιοδικού Γαμμάδιον.
