του Μαύρου Γάτου
Ο Τύπος γράφει..
«Με απόφαση του Ο.Η.Ε. έχει οριστεί η 27η Ιανουαρίου - ημερομηνία κατά την οποία απελευθερώθηκε από τους Συμμάχους το στρατόπεδο θανάτου του Άουσβιτς - ως «Διεθνής Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Το σχέδιο της απόφασης αυτής που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες «καλεί τα κράτη-μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και να βοηθήσουν να προλαμβάνονται πράξεις γενοκτονίας».
Η χώρα μας, ήδη από το 2005 πλήρες μέλος του Διεθνούς Οργανισμού για τη Συνεργασία, Μελέτη, Μνήμη και Έρευνα του Ολοκαυτώματος (Task Force for International Cooperation on Holaucaust Education, Remembrance and Research) , ο οποίος τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, συμμετέχει στις εκδηλώσεις για την επέτειο αυτή, με τη βεβαιότητα ότι η διατήρηση της μνήμης της θα συμβάλει στο να αποτραπούν παρόμοιες φρικαλεότητες στο μέλλον.
Ήδη από το 2004 (Νόμος 3218/04, Φ.Ε.Κ. 12, τ. Α΄/27-01-2004), πρωτοστατούντος του τότε υφυπουργού Εσωτερικών Νίκου Μπίστη, η Βουλή των Ελλήνων καθιέρωσε με ομόφωνο ψήφισμά της την 27η Ιανουαρίου ως «Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος», που έπεσαν, μαζί με έξι εκατομμύρια άλλους ομοθρήσκους τους θύματα του χιτλερικού ρατσισμού κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου».
Αυτή είναι η επίσημη θέση των καθεστωτικών ΜΜΕ και του επίσημου «ελληνικού» κράτους αναφορικά με το «Ολοκαύτωμα». Παραθέτουμε ωστόσο εδώ και κάποια άλλα στοιχεία περί του ζητήματος αυτού με σκοπό την πληρέστερη ενημέρωση της κοινής γνώμης.
Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και «Ολοκαύτωμα».
Σήμερα όταν ακούει ένας μέσος Ευρωπαίος πολίτης τη λέξη «Ολοκαύτωμα», το μυαλό του πηγαίνει συνειρμικά και αυτομάτως σε «μία συστηματική προσπάθεια εξολόθρευσης όλων των Εβραίων της Ευρώπης από το Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς (1933-1945)». Έχει διαδοθεί και συνεχώς προπαγανδίζεται η εικόνα μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αλλά μέσα και από την ίδια την κρατική εκπαίδευση ότι «ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε εν ολίγοις αποκλειστικό αποτέλεσμα της πολιτικής του μεγαλομανούς και παρανοϊκού δικτάτορα, Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος διακατεχόμενος από ένα απύθμενο και παθολογικό μίσος κατά των Εβραίων ξεκίνησε την κατάκτηση της Ευρώπης, στοχεύοντας στον αφανισμό των εκεί εβραϊκών πληθυσμών». Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ασφαλώς και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε μία τραγωδία για την Ευρώπη και για ολόκληρο τον πλανήτη μας, αφού οι λαοί αντί να συνεργάζονται μεταξύ τους και να προοδεύουν, ενεπλάκησαν σε μία άνευ προηγουμένου αιματοχυσία, η οποία γύρισε την ήπειρό μας (και την πατρίδα μας) πολλά χρόνια πίσω. Για τις πραγματικές αιτίες όμως που οδήγησαν στην έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ουδείς λόγος γίνεται, αφού αποσιωπάται ο ρόλος των ιμπεριαλιστικών Δυτικών Δυνάμεων που επέβαλαν άδικους και επαχθείς όρους ειρήνης στη Γερμανία μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1918) , εξουθενώνοντας οικονομικά το γερμανικό λαό και ταπεινώνοντάς τον εθνικά, κάτι που είχε ως συνέπεια να επιζητήσουν οι Γερμανοί πιο ριζοσπαστικές λύσεις για την εθνική και κοινωνική τους αποκατάσταση.
Στη συνέχεια η Αγγλία και η Γαλλία θα κηρύξουν τον πόλεμο στη Γερμανία, κάτι που οδήγησε σε μία άνευ προηγουμένου παγκόσμιας κλίμακας ανθρωποσφαγή για 6 ολόκληρα χρόνια. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε ολέθριος ιδίως για τους λαούς της Ευρώπης, αφού πέρα από την απώλεια εκατομμυρίων ανθρώπων και τις τεράστιες υλικές καταστροφές, η γηραιά ήπειρος έχασε την πολιτική της ανεξαρτησία, καθιστάμενη στο μεγαλύτερο μέρος της «δορυφόρος» μίας εξωευρωπαϊκής υπερδύναμης : των ΗΠΑ.
Υφέρπων Αντικομμουνισμός.
Το μεγαλύτερο θύμα από την καταστροφική αυτή σύγκρουση υπήρξε αναμφιβόλως (εκτός από την ηττημένη Γερμανία) η ΕΣΣΔ. Ο σοβιετικός λαός υπέστη τεράστιες υλικές καταστροφές από το γερμανικό στρατό και τα SS στο Ανατολικό Μέτωπο, έχοντας περίπου 20.000.000 νεκρούς. Πολλοί μάλιστα από αυτούς έχασαν τη ζωή τους όχι στα πεδία των μαχών, αλλά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου είχαν οδηγηθεί ως αιχμάλωτοι. Είναι γνωστό εξ άλλου ότι σύμφωνα με τη χιτλερική θεωρία, υπήρχαν φυλές ανώτερες (π.χ. Γερμανοί, Σκανδιναβοί, Άγγλοι) και κατώτερες ( Σλάβοι, Εβραίοι και Τσιγγάνοι ). Εκατοντάδες χιλιάδες λοιπόν Ρώσων, εάν όχι εκατομμύρια, που είχαν την ατυχία να πέσουν στα χέρια των Γερμανών, υπέφεραν τα πάνδεινα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξοντώθηκαν, καθότι ήσαν και Σλάβοι και κομμουνιστές (το αντίστροφο έγινε μετά το τέλος του πολέμου για τους Γερμανούς στρατιώτες), τη στιγμή που π.χ. οι Άγγλοι αιχμάλωτοι είχαν ως «περισσότερο Άριοι» μία πολύ καλύτερη μεταχείριση.
Όμως σήμερα υπάρχει σε όλο το Δυτικό κόσμο μία εμμονή στην προβολή του «Ολοκαυτώματος» των Εβραίων, ενώ η απώλεια των μη Εβραίων θυμάτων παρασιωπάται ή υποβαθμίζεται συστηματικά. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι ο λόγος για τον οποίον υπερπροβάλλεται το όποιο «Ολοκαύτωμα» είναι να δοθεί «συγχωροχάρτι» στο Ισραήλ για τα εγκλήματα που διαπράττει τα τελευταία 60 χρόνια σε βάρος των λαών της περιοχής. Η σιωπή της Δύσης και ιδίως των ΗΠΑ στην καθημερινή γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού δικαιολογείται ως μία πράξη «εξιλέωσης» έναντι των Εβραίων, οι οποίοι «τράβηξαν πολλά» και συνεπώς δεν έχουμε δικαίωμα να τους ασκούμε κριτική για την πολιτική τους, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστούμε «ρατσιστές», «φασίστες» ή «ναζιστές».
«Ολοκαύτωμα»: ένας θρησκευτικός όρος.
Έχει λοιπόν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί ο όρος «Ολοκαύτωμα» για να περιγράψει τη θανάτωση 6.000.000 περίπου Εβραίων -σύμφωνα με τους υποστηρικτές του- από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ακόμη και αν δεχτούμε τον παραπάνω αυθαίρετο και απ’ ότι φαίνεται αρκετά διογκωμένο αριθμό θυμάτων, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η λέξη «Ολοκαύτωμα» δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους μη Εβραίους, που έχασαν τη ζωή τους στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έχει έναν «ιερό» χαρακτήρα και η χρήση της αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του «εκλεκτού» λαού του Θεού. Η λέξη «Ολοκαύτωμα» (εβρ. Σοά , Shoah) προέρχεται από τον ομώνυμο όρο της ιουδαϊκής θρησκείας και σημαίνει την «θυσία ευάρεστη προς τον Θεό».
Ο χαρακτηρισμός «Ολοκαύτωμα» έχει λοιπόν και μεταφυσικό χαρακτήρα και αποδίδεται μόνο στην περίπτωση που τα θύματα είναι Εβραίοι, αφού ως «περιούσιος» λαός του Θεού βρίσκονται σε «ανώτερη» ιεραρχικά θέση σε σχέση με εκείνη των υπολοίπων λαών (γκόιμ). Η διάκριση ανάμεσα σε λαούς ανώτερους (Εβραίοι) και κατώτερους (γκόιμ) απαντάται μόνο στην ιουδαϊκή παράδοση, γεγονός που την καθιστά κατεξοχήν ρατσιστική.
Έχοντας λοιπόν οι Εβραίοι εμποτιστεί με αυτή την αντίληψη, λογικό να απαιτούν να έχουν μία προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με τους άλλους λαούς. (Έτσι δεν γίνεται λόγος για «Ολοκαύτωμα» των Ελλήνων Ποντίων και των λοιπών Μικρασιατών, των Αρμενίων και των Ασσυρίων από τους Τούρκους). Η μνήμη ορισμένων είναι επιλεκτική. Δεν γίνεται λόγος ούτε καν για το «Ολοκαύτωμα» άλλων λαών-θυμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, π.χ. των Ρώσων, που εν τέλει ήσαν πολύ περισσότεροι από τους Εβραίους νεκρούς. Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τους «β΄ κατηγορίας» λαούς (τους μη Εβραίους) ο όρος «Γενοκτονία», σχεδόν ποτέ όμως η λέξη «Ολοκαύτωμα». Δεν όμως είναι δυνατό να λειτουργούμε έτσι. Δεν μπορούμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ας επιλέξουν : ή θα χρησιμοποιείται ο όρος «Γενοκτονία» για να περιγράψει γενικά και καθολικά τη μαζική εξόντωση τμήματος μίας εθνοτικής ομάδας από μία άλλη ή θα χρησιμοποιείται ο όρος «Ολοκαύτωμα» για να περιγράψει το ίδιο φαινόμενο (για όλες τις περιπτώσεις λαών υπό διωγμό) , ανεξαρτήτως καταγωγής, φυλής ή θρησκείας των θυμάτων. Δεν είναι δυνατόν αυτοί που μονίμως διαμαρτύρονται ότι είναι τα διαχρονικά «θύματα του ρατσισμού και του αντισημιτισμού», μεμφόμενοι τους λαούς με τους οποίους συμβιώνουν, να έχουν το θράσος να θεωρούν ότι υπάρχουν φυλές ανώτερες και κατώτερες και ότι υπάρχουν νεκροί δύο ταχυτήτων.
Ας μας πουν λοιπόν εδώ οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές» , έχουμε να κάνουμε εδώ με έναν καραμπινάτο ρατσισμό , ναι η όχι ;
Ή μήπως δυσκολεύονται να μας απαντήσουν, φοβούμενοι μήπως εκθέσουν τους χρηματοδότες τους ;
Ο Τύπος γράφει..
«Με απόφαση του Ο.Η.Ε. έχει οριστεί η 27η Ιανουαρίου - ημερομηνία κατά την οποία απελευθερώθηκε από τους Συμμάχους το στρατόπεδο θανάτου του Άουσβιτς - ως «Διεθνής Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Το σχέδιο της απόφασης αυτής που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες «καλεί τα κράτη-μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και να βοηθήσουν να προλαμβάνονται πράξεις γενοκτονίας».
Η χώρα μας, ήδη από το 2005 πλήρες μέλος του Διεθνούς Οργανισμού για τη Συνεργασία, Μελέτη, Μνήμη και Έρευνα του Ολοκαυτώματος (Task Force for International Cooperation on Holaucaust Education, Remembrance and Research) , ο οποίος τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, συμμετέχει στις εκδηλώσεις για την επέτειο αυτή, με τη βεβαιότητα ότι η διατήρηση της μνήμης της θα συμβάλει στο να αποτραπούν παρόμοιες φρικαλεότητες στο μέλλον.
Ήδη από το 2004 (Νόμος 3218/04, Φ.Ε.Κ. 12, τ. Α΄/27-01-2004), πρωτοστατούντος του τότε υφυπουργού Εσωτερικών Νίκου Μπίστη, η Βουλή των Ελλήνων καθιέρωσε με ομόφωνο ψήφισμά της την 27η Ιανουαρίου ως «Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος», που έπεσαν, μαζί με έξι εκατομμύρια άλλους ομοθρήσκους τους θύματα του χιτλερικού ρατσισμού κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου».
Αυτή είναι η επίσημη θέση των καθεστωτικών ΜΜΕ και του επίσημου «ελληνικού» κράτους αναφορικά με το «Ολοκαύτωμα». Παραθέτουμε ωστόσο εδώ και κάποια άλλα στοιχεία περί του ζητήματος αυτού με σκοπό την πληρέστερη ενημέρωση της κοινής γνώμης.
Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και «Ολοκαύτωμα».
Σήμερα όταν ακούει ένας μέσος Ευρωπαίος πολίτης τη λέξη «Ολοκαύτωμα», το μυαλό του πηγαίνει συνειρμικά και αυτομάτως σε «μία συστηματική προσπάθεια εξολόθρευσης όλων των Εβραίων της Ευρώπης από το Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς (1933-1945)». Έχει διαδοθεί και συνεχώς προπαγανδίζεται η εικόνα μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αλλά μέσα και από την ίδια την κρατική εκπαίδευση ότι «ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε εν ολίγοις αποκλειστικό αποτέλεσμα της πολιτικής του μεγαλομανούς και παρανοϊκού δικτάτορα, Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος διακατεχόμενος από ένα απύθμενο και παθολογικό μίσος κατά των Εβραίων ξεκίνησε την κατάκτηση της Ευρώπης, στοχεύοντας στον αφανισμό των εκεί εβραϊκών πληθυσμών». Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ασφαλώς και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε μία τραγωδία για την Ευρώπη και για ολόκληρο τον πλανήτη μας, αφού οι λαοί αντί να συνεργάζονται μεταξύ τους και να προοδεύουν, ενεπλάκησαν σε μία άνευ προηγουμένου αιματοχυσία, η οποία γύρισε την ήπειρό μας (και την πατρίδα μας) πολλά χρόνια πίσω. Για τις πραγματικές αιτίες όμως που οδήγησαν στην έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ουδείς λόγος γίνεται, αφού αποσιωπάται ο ρόλος των ιμπεριαλιστικών Δυτικών Δυνάμεων που επέβαλαν άδικους και επαχθείς όρους ειρήνης στη Γερμανία μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1918) , εξουθενώνοντας οικονομικά το γερμανικό λαό και ταπεινώνοντάς τον εθνικά, κάτι που είχε ως συνέπεια να επιζητήσουν οι Γερμανοί πιο ριζοσπαστικές λύσεις για την εθνική και κοινωνική τους αποκατάσταση.
Στη συνέχεια η Αγγλία και η Γαλλία θα κηρύξουν τον πόλεμο στη Γερμανία, κάτι που οδήγησε σε μία άνευ προηγουμένου παγκόσμιας κλίμακας ανθρωποσφαγή για 6 ολόκληρα χρόνια. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε ολέθριος ιδίως για τους λαούς της Ευρώπης, αφού πέρα από την απώλεια εκατομμυρίων ανθρώπων και τις τεράστιες υλικές καταστροφές, η γηραιά ήπειρος έχασε την πολιτική της ανεξαρτησία, καθιστάμενη στο μεγαλύτερο μέρος της «δορυφόρος» μίας εξωευρωπαϊκής υπερδύναμης : των ΗΠΑ.
Υφέρπων Αντικομμουνισμός.
Το μεγαλύτερο θύμα από την καταστροφική αυτή σύγκρουση υπήρξε αναμφιβόλως (εκτός από την ηττημένη Γερμανία) η ΕΣΣΔ. Ο σοβιετικός λαός υπέστη τεράστιες υλικές καταστροφές από το γερμανικό στρατό και τα SS στο Ανατολικό Μέτωπο, έχοντας περίπου 20.000.000 νεκρούς. Πολλοί μάλιστα από αυτούς έχασαν τη ζωή τους όχι στα πεδία των μαχών, αλλά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου είχαν οδηγηθεί ως αιχμάλωτοι. Είναι γνωστό εξ άλλου ότι σύμφωνα με τη χιτλερική θεωρία, υπήρχαν φυλές ανώτερες (π.χ. Γερμανοί, Σκανδιναβοί, Άγγλοι) και κατώτερες ( Σλάβοι, Εβραίοι και Τσιγγάνοι ). Εκατοντάδες χιλιάδες λοιπόν Ρώσων, εάν όχι εκατομμύρια, που είχαν την ατυχία να πέσουν στα χέρια των Γερμανών, υπέφεραν τα πάνδεινα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξοντώθηκαν, καθότι ήσαν και Σλάβοι και κομμουνιστές (το αντίστροφο έγινε μετά το τέλος του πολέμου για τους Γερμανούς στρατιώτες), τη στιγμή που π.χ. οι Άγγλοι αιχμάλωτοι είχαν ως «περισσότερο Άριοι» μία πολύ καλύτερη μεταχείριση.
Όμως σήμερα υπάρχει σε όλο το Δυτικό κόσμο μία εμμονή στην προβολή του «Ολοκαυτώματος» των Εβραίων, ενώ η απώλεια των μη Εβραίων θυμάτων παρασιωπάται ή υποβαθμίζεται συστηματικά. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι ο λόγος για τον οποίον υπερπροβάλλεται το όποιο «Ολοκαύτωμα» είναι να δοθεί «συγχωροχάρτι» στο Ισραήλ για τα εγκλήματα που διαπράττει τα τελευταία 60 χρόνια σε βάρος των λαών της περιοχής. Η σιωπή της Δύσης και ιδίως των ΗΠΑ στην καθημερινή γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού δικαιολογείται ως μία πράξη «εξιλέωσης» έναντι των Εβραίων, οι οποίοι «τράβηξαν πολλά» και συνεπώς δεν έχουμε δικαίωμα να τους ασκούμε κριτική για την πολιτική τους, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστούμε «ρατσιστές», «φασίστες» ή «ναζιστές».
«Ολοκαύτωμα»: ένας θρησκευτικός όρος.
Έχει λοιπόν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί ο όρος «Ολοκαύτωμα» για να περιγράψει τη θανάτωση 6.000.000 περίπου Εβραίων -σύμφωνα με τους υποστηρικτές του- από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ακόμη και αν δεχτούμε τον παραπάνω αυθαίρετο και απ’ ότι φαίνεται αρκετά διογκωμένο αριθμό θυμάτων, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η λέξη «Ολοκαύτωμα» δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους μη Εβραίους, που έχασαν τη ζωή τους στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έχει έναν «ιερό» χαρακτήρα και η χρήση της αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του «εκλεκτού» λαού του Θεού. Η λέξη «Ολοκαύτωμα» (εβρ. Σοά , Shoah) προέρχεται από τον ομώνυμο όρο της ιουδαϊκής θρησκείας και σημαίνει την «θυσία ευάρεστη προς τον Θεό».
Ο χαρακτηρισμός «Ολοκαύτωμα» έχει λοιπόν και μεταφυσικό χαρακτήρα και αποδίδεται μόνο στην περίπτωση που τα θύματα είναι Εβραίοι, αφού ως «περιούσιος» λαός του Θεού βρίσκονται σε «ανώτερη» ιεραρχικά θέση σε σχέση με εκείνη των υπολοίπων λαών (γκόιμ). Η διάκριση ανάμεσα σε λαούς ανώτερους (Εβραίοι) και κατώτερους (γκόιμ) απαντάται μόνο στην ιουδαϊκή παράδοση, γεγονός που την καθιστά κατεξοχήν ρατσιστική.
Έχοντας λοιπόν οι Εβραίοι εμποτιστεί με αυτή την αντίληψη, λογικό να απαιτούν να έχουν μία προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με τους άλλους λαούς. (Έτσι δεν γίνεται λόγος για «Ολοκαύτωμα» των Ελλήνων Ποντίων και των λοιπών Μικρασιατών, των Αρμενίων και των Ασσυρίων από τους Τούρκους). Η μνήμη ορισμένων είναι επιλεκτική. Δεν γίνεται λόγος ούτε καν για το «Ολοκαύτωμα» άλλων λαών-θυμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, π.χ. των Ρώσων, που εν τέλει ήσαν πολύ περισσότεροι από τους Εβραίους νεκρούς. Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τους «β΄ κατηγορίας» λαούς (τους μη Εβραίους) ο όρος «Γενοκτονία», σχεδόν ποτέ όμως η λέξη «Ολοκαύτωμα». Δεν όμως είναι δυνατό να λειτουργούμε έτσι. Δεν μπορούμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ας επιλέξουν : ή θα χρησιμοποιείται ο όρος «Γενοκτονία» για να περιγράψει γενικά και καθολικά τη μαζική εξόντωση τμήματος μίας εθνοτικής ομάδας από μία άλλη ή θα χρησιμοποιείται ο όρος «Ολοκαύτωμα» για να περιγράψει το ίδιο φαινόμενο (για όλες τις περιπτώσεις λαών υπό διωγμό) , ανεξαρτήτως καταγωγής, φυλής ή θρησκείας των θυμάτων. Δεν είναι δυνατόν αυτοί που μονίμως διαμαρτύρονται ότι είναι τα διαχρονικά «θύματα του ρατσισμού και του αντισημιτισμού», μεμφόμενοι τους λαούς με τους οποίους συμβιώνουν, να έχουν το θράσος να θεωρούν ότι υπάρχουν φυλές ανώτερες και κατώτερες και ότι υπάρχουν νεκροί δύο ταχυτήτων.
Ας μας πουν λοιπόν εδώ οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές» , έχουμε να κάνουμε εδώ με έναν καραμπινάτο ρατσισμό , ναι η όχι ;
Ή μήπως δυσκολεύονται να μας απαντήσουν, φοβούμενοι μήπως εκθέσουν τους χρηματοδότες τους ;
