Γιατί οι αντικομμουνιστές είναι και αντιφασίστες
του Ανδρέα Κομμουν-άριου
"Η εθνικόφρων Ελλάς πολέμησε και τον Μαύρο και τον Κόκκινο Φασισμό"
[Σλόγκαν της χούντας του ‘67]
Οι Δυτικοί τις τελευταίες δεκαετίες βρίσκοντας έδαφος με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και των λαϊκών δημοκρατιών , έχουν εξαπολύσει μια φοβερή επίθεση στα πρώην κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά κράτη. Η επίθεση αυτή δεν είναι ασφαλώς παντού στρατιωτική και οικονομική, αλλά κυρίως «ιδεoλογική». Προσπαθούνε δημιουργώντας μύθους (ανάλογους με τους μύθους του ολοκαυτώματος) να τσακίσουνε κάθε ελπίδα των λαών για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα μέλλον χωρίς καπιταλισμό.
Έτσι δημιουργήθηκε ο μύθος ότι ο σοσιαλισμός ( ο γερμανικός όπως και ο σοβιετικός ) δεν έφερε τίποτε καλό στην ανθρωπότητα παρά σφαγές , ανισότητα (!!!), στρατόπεδα συγκέντρωσης , σκλαβιά... και ο κατάλογος είναι ατελείωτος (για περισσότερους καπιταλιστικούς μύθους «η μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού»). Στα μάτια του κτήνους δεν υπάρχει διαφορά Χίτλερ και Στάλιν , Τρότσκι και Χίμμλερ , Κόκκινου Στρατού ή SS.
Στα μάτια της Δύσης δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ του « Μάιν Κάμπφ » , του «Κομμουνιστικού Mαvιφέστoυ », του «Κόκκινου Βιβλίου» , όλα αυτά αποτελούνε το οπλοστάσιο του εχθρού , οφείλουνε να διαστρεβλώσουνε τις ιδέες και το περιεχόμενό τους , να εξαπατήσουν τον κόσμο , να διχάσουν τους λαούς και την εργατική τάξη , καταδικάζοντας κάθε κοσμοσωτήρια ελπίδα , αντιστρέφοντας τον λόγο τους.
Από την Βρετανία , την Γερμανία , την Γαλλία , την Ιταλία , μέχρι και την δικιά μας πατρίδα η ακροδεξιά λαίλαπα παντού ενώνει την φωνή της με το Παγκόσμιο Κτήνος : χτυπώντας τον κομμουνισμό χτυπάνε αυτομάτως και τον Εθνικοσοσιαλισμό , το μήνυμα τους προς τους λαούς είναι ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΤΕ , δεν υπάρχει ελπίδα έξω από τον Καπιταλισμό. Μπερλουσκόνι , Αλ. Moυσoλίvι , φιλελεύθεροι , συντηρητικοί , εβραίοι , «εθνικοσοσιαλιστές» ....( τι ντροπή! ) ... όλοι μαζί ενάντια στον Κοινό εχθρό : την Εθνική Ανεξαρτησία , την Παράδοση , την Ελευθερία , την Ισότητα !
Οι πέντε μύθοι των Αντικομμουνιστών :
Μύθος νο1 : « ο Σοσιαλισμός όπου εφαρμόσθηκε απέτυχε.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Πρώτος και Μεγαλύτερος Μύθος. Ο Σοσιαλισμός από την Γερμανία μέχρι την Μακρινή Κίνα , περικυκλωμένος οικονομικά και στρατιωτικά από τα καπιταλιστικά κράτη , πολέμησε ανελέητα τον Ιμπεριαλισμό. Πέρασε σε κολεκτιβοποιήσεις και αναδιανομή της δημόσιας γης, έλυσε μια και καλή το πρόβλημα της ανεργίας.
Ο σοσιαλισμός μάλιστα ( αν και δεν το κατάφερε εντελώς στην πράξη λόγω του οικονομικού αποκλεισμού) έδωσε και την οριστική λύση στο οικολογικό πρόβλημα. Ο σοσιαλισμός διακηρύσσει : Ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης , η φύση δεν είναι «εμπόρευμα», «προϊόν», έτσι η φύση δεν γίνεται για μας ένα άλλο μέσο για κέρδος και συσσώρευση κεφαλαίου, αλλά πόρος και πηγή ζωής.
Ο Σοσιαλισμός όπου εφαρμόσθηκε πέτυχε και δοξάστηκε από τους λαούς όλης της γης. Έφερε την ισότητα, την ευημερία , την ελευθερία ( την πραγματική , δηλαδή την κοινωνική χειραφέτηση ) , την δημιουργικότητα , την επιστήμη , την παράδοση.
Ο Σοσιαλισμός δεν έπεσε σε καμία περίπτωση γιατί απέτυχε , αλλά γιατί πολύ απλά έχασε προσωρινά μια μάχη με την Ιμπεριαλιστική περικύκλωση. Το φαινόμενο Γκορμπατσόφ δεν είναι προδοσία του σοσιαλισμού , αλλά είναι η αστική τάξη στην εξουσία , μια ταξική νίκη της εκμεταλλεύτριας τάξης επί της εκμεταλλευόμενης.
Μύθος νο2: « Ο Διεθνισμός είναι αντίθετος με τον Πατριωτισμό , την Παράδοση , την Εθνική Ανεξαρτησία.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η απάντηση έρχεται από τον Μάο Τσε Toύvγκ :
« ο κομμουνιστής που 'ναι διεθνιστής , μπορεί να ναι ταυτόχρονα και πατριώτης ; Θεωρούμε πως όχι μονάχα μπορεί , αλλά και πρέπει»
[ Ο ρόλος του Koμμoυvιστικoύ Κόμματος Κίνας στον εθνικό πόλεμο, Οκτώβρης 1938 ]
και «Οι σοσιαλιστικές χώρες ανήκουν σ' ένα εντελώς νέο τύπο , οι εκμεταλλεύτριες τάξεις έχουν ανατραπεί κι ο εργαζόμενος λαός έχει πάρει την εξουσία. Στις σχέσεις μεταξύ κρατών. έχει εφαρμογή η αρχή της ένωσης του διεθνισμού με πατριωτισμό»
[ Λόγος του προς τιμήν της 30ης επετείου της Μεγάλης Οκτωβριανής επανάστασης , 6 Νοέμβρη 1957 ].
Η ταύτιση του Διεθνισμού με τον Κοσμοπολιτισμό είναι μια άλλη μεγάλη σκευωρία της αστικής τάξης. Ταυτίζουν την εργατική αλληλεγγύη των λαών με την δική τους μαζική μετανάστευση. Την δική τους ισοπεδωτική πολυπολιτισμικότητα, με την ταξική συνεργασία των λαών. Τον Avτι - ιμπεριαλιστικό αγώνα όπου άνθρωποι από όλη τη γη ενώνουν τη φωνή τους , με την «πολυφυλετική ισότητα στην σκλαβιά» του δικού τους συστήματος. Τους μετανάστες δεν τους φέρανε οι σοσιαλιστές στα σοσιαλιστικά κράτη, αλλά οι κεφαλαιοκράτες στα δικά τους. Εξάλλου η δικιά μας πολιτική είναι η αλληλεγγύη και βοήθεια ( κάθε είδους ) και στα άλλα έθνη για την δικιά τους πάλη για τον σοσιαλισμό. Η μαζική μετανάστευση είναι ένα δημιούργημα του Αστικού Πολιτισμού , στα σοσιαλιστικά κράτη ουδέποτε εμφανίστηκε το φαινόμενο αυτό.
Τα πιο πολυφυλετικά και πολυπολιτισμικά κράτη ήταν αυτά της Ακροδεξιάς όπως στην Αμερική , στην Βρετανία ( με την αγαπημένη Θάτσερ των «εθνικιστών» ) , του Μπερλουσκόνι , του εβραίου ακροδεξιού Σαρκοζί και όλων των ακροδεξιών ηλιθίων όπου γης. Σύντροφοι μην παρασύρεστε, ο διεθνισμός όχι μόνο δεν ταυτίζεται με τον κοσμοπολιτισμό αλλά και είναι το αντίθετό του.
Mύθος νο3: « Ο σοσιαλισμός γέμισε με πόρνες και μετανάστες την Ευρώπη ».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Έγραψε ο Μάρξ σχετικά με την πορνεία «Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή αστική οικογένεια ; Πάνω στο κεφάλαιο , πάνω στο ατομικό κέρδος. Η οικογένεια αυτή στην ολωσδιόλου αναπτυγμένη μορφή της υπάρχει μονάχα για την αστική τάξη. Έχει όμως το συμπλήρωμά της στην αναγκαστική έλλειψη της οικογένειας για τον προλετάριο και στη δημόσια πορνεία. [...] Οι κομμουνιστές δεν έχουν ανάγκη να καθιερώσουν την κοινοχτημοσύνη των γυναικών : αυτή υπήρχε σχεδόν πάντα. Οι αστοί μας , μη όντας ευχαριστημένοι απ' το γεγονός ότι έχουν στη διάθεση τους τις γυναίκες και τις θυγατέρες των εργατών τους , χωρίς καν να γίνεται λόγος για την επίσημη πορνεία , βρίσκουν μιαν ιδιαίτερη ευχαρίστηση να ξελογιάζουν ο ένας την γυναίκα του άλλου.
[ Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος ].
Αιώνες πριν ο Κάρλ Μάρξ είχε ανακαλύψει τι δημιουργεί την πορνεία. Η πορνεία είναι φαινόμενο της καπιταλιστικής κοινωνίας και όχι της σοσιαλιστικής. Προκαλούμε δε οποιοδήποτε αντίθετο να μας δώσει όσες πληροφορίες έχει για την πορνεία στη Σοβιετική Ένωση και εμείς θα το δημοσιεύσουμε στο επόμενο τεύχος μας. Στον σοσιαλισμό η πορνεία εξαλείφεται.Οι ορδές των μεταναστών και των γυναικών που πουλιούνται από τις πρώην Σοβιετικές χώρες , δεν ήρθαν εδώ να πουληθούν προσπαθώντας να ξεφύγουν από ένα σοσιαλιστικό κράτος αλλά από τις μαφίες που κυβερνούσαν τη Μόσχα μετά την πτώση της ΕΣΣΔ από τον Καπιταλισμό , από την πείνα , την ανεργία , την εξαθλίωση της ταξικής κοινωνίας.
Μύθος νο4 : «Η Ταξική Πάλη διχάζει το έθνος.»
ΑΠΆΝΤΗΣΗ : Η Ταξική πάλη είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Η ανθρώπινη ιστορία εmβεβαιώνει απόλυτα τον παραπάνω ισχυρισμό των σοσιαλιστών. Τάξεις ανεβαίνουν , τάξεις πέφτουν , αυτή είναι η ιστορία μας. Κάθε λαμπρή σελίδα της ιστορίας του έθνους μας γράφτηκε με την δράση του λαού μας , από την δράση των χαμηλών και φτωχών τάξεων.
Η Γαλλική επανάσταση ήταν η επανάσταση της τάξης των εμπόρων - της αστικής τάξης - ενάντια στους φεουδάρχες. Η δική μας επανάσταση το 1821 είναι επίσης μια καθαρά ταξική επανάσταση. Τα φτωχά λαϊκά στρώματα - σε αντίθεση με τις ολιγαρχίες του φαναριού ξεσηκώθηκαν και οδήγησαν μέχρι το τέλος την εθνική επανάσταση.
Όπως είχε πει κάποτε εξάλλου και ο Μάο «κάθε εθνική επανάσταση είναι και αυτή μια ταξική επανάσταση». Η ταξική πάλη ατσαλώνει και ενδυναμώνει την ενότητα του έθνους ενάντια στην αστική τάξη.
Τι είναι όμως η ταξική πάλη σήμερα ; Πως εφαρμόζεται ; Όλος ο πλούτος της κοινωνίας μας γεννιέται από την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό. Ο λαός μας παράγει όλα τα αγαθά της κοινωνίας μας.
Τα μέσα παραγωγής όμως δεν ανήκουνε στον ίδιο τον λαό αλλά στην αστική τάξη.
Αν και η ίδια η αστική τάξη δεν παράγει αλλά η εργατική τάξη , η εργατική τάξη δεν κατέχει ότι παράγει γιατί τα μέσα παραγωγής δεν της ανήκουν και ούτε μπορεί να τα διαχειρίζεται..
Η ταξική πάλη εφαρμόζεται στο να πάρουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και να μάθουν να τα διαχειρίζονται από μόνοι τους. Έτσι το κεφάλαιο δεν γίνεται πλέον ιδιωτική υπόθεση του καπιταλιστή , αλλά υπόθεση όλου του λαού.
Στην πρωτοπορία λοιπόν της ταξικής πάλης βρίσκεται η εργατική τάξη , η οποία σε συνεργασία με την αγροτιά και τους μικροαστούς της πόλης αργά ή γρήγορα θα ανατρέψει την τάξη που βρίσκεται τώρα στην εξουσία και κατέχει όλο τον πλούτο της κοινωνίας μας και θα ανέβει η ίδια στην εξουσία. Δηλαδή οι εργαζόμενοι άνθρωποι παντού θα μπορούν να διαχειρίζονται από μόνοι τους πλέον το μέλλον τους. ταξική πάλη δεν μπορεί ασφαλώς να διχάσει το έθνος διότι η αστική τάξη είμαι μια μικρή πολύ μικρή μειοψηφία του λαού μικρότερη από το 10% .
Όποιος σήμερα μιλά για «συνεργασία των τάξεων» , δηλαδή συνεργασία λαού και αστικής τάξης , δεν μπορεί παρά να δουλεόει για τα συμφέροντα της μπουρζουαζίας ενάντια στην ενότητα του λαού και του έθνους που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του σοσιαλισμού.
Οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές από καιρό έχουνε διαλέξει την πλευρά τους, και αυτή είναι με το μέρος ασφαλώς της εργατικής τάξης και του λαού μας.
Μύθος νο5 : « Ο Μαρξισμός πολεμά τα έθνη »
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Στα χειρόγραφά του ‘44 ο Μάρξ θα ασκήσει κριτική σε έναν από τους βασικούς αντιπάλους του , τον Ρικάρντο ( Βρετανός αστός οικονομολόγος ) , λέγοντας ότι ο Ρικάρντο θεωρεί τα έθνη «απλά εργαστήρια παραγωγής». Θα γράψει παρακάτω συγκεκριμένα «Η μεσαιωνική παροιμία «δεν υπάρχει γη χωρίς αφέντη» αντικαθίσταταιλοιπόν από την άλλη παροιμία «το χρήμα δεν έχει κανέναν αφέντη» , με την οποία εκφράζεται η απόλυτη κυριαρχία της νεκρής ύλης πάνω στην ανθρωπότητα».
Έτσι κατέληξε ότι:
Με την αυξανόμενη αξία του κόσμου των αντικειμένων προωθείται σε άμεση αναλογία η υποτίμηση του κόσμου των ανθρώπων [ χειρόγραφα 1844 ].
Ποιος είναι αυτός ο «κόσμος των ανθρώπων; Εδώ έρχεται και η απάντησή μας στους ακροδεξιούς. Ο κόσμος των ανθρώπων φυσικά είναι οι ανθρώπινες κοινωνίες, ό,τι πηγάζει από την ανθρώπινη δημιουργικότητα , τα έθνη ( προσοχή : όχι έθνη-κράτη ) , οι λαϊκές παραδόσεις , οι κοινότητες. Ο κόσμος των αντικειμένων δηλαδή ο κόσμος που δημιούργησε ο Αστικός πολιτισμός έσπασε όλους αυτούς τους δεσμούς που μας ένωναν με τις κοινωνίες και τους συνανθρώπους μας.
Στον Σοσιαλισμό - αvτιθέτως με το δήθεν φιλοεθνικό καθεστώς που επιζητούν οι ακροδεξιοί απατεώνες - : «η ενότητα του έθνους δεν θα έσπαζε, μα αντίθετα, θα οργανωνόταν με το καθεστώς της Κομμούνας και θα γινόταν πραγματικότητα με την εκμηδένιση της κρατικής εκείνης εξουσίας [=της αστικής] , που παρουσιαζόταν σαν η ενσάρκωση αυτής της ενότητας, που ήθελε όμως να είναι ανεξάρτητη και ανώτερη από το ίδιο το έθνος. Στην πραγματικότητα αυτή η εξουσία δεν είναι παρά ένα παρασιτικό καρκίνωμα στο σώμα του έθνους»
Κ Μάρξ , απόσπασμα από το βιβλίο του Λένιν «Κράτος και Eπανάσταση .
Σε αυτό το σημείο ο Μαρξ ξεσκεπάζει με τον καλύτερο τρόπο τον ρόλο που έπαιξε και παίζει η αστική τάξη στην ανθρώπινη ιστορία.
Οι ακροδεξιοί όπου γης όμως κατήντησαν να γίνουν απολογητές αυτού του κόσμου που δήθεν πολεμούσαν και παίζοντας καθαρό το ρόλο της εθνικής τους πλουτοκρατίας , δέχθηκαν και αναπαρήγαγαν το αστικό λεξιλόγιο προσπαθώντας να περισώσουν από την εξέγερση, την πείνα, τον θυμό των λαών της γης, τις περιουσίες των αφεντικών τους.
Η ακροδεξιά ήταν και θα είναι πάντα το «εθνικιστικό» προσωπείο της αστικής τάξης μιας τάξης που για να επιβιώνει αλλάζει μάσκες ανάλογα με την περίσταση.
Σήμερα τους ακροδεξιούς θα τους δεις ανοιχτά να συνεργάζονται με αυτούς που κάποτε δήθεν πολεμούσαν :
Δείτε πρόσφατα στην Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι στην Ελλάδα με τον Καρατζαφέρη και την Νέα Δημοκρατία , στην Γαλλία με Σιωνιστικούς κύκλους της κυβέρνησης , στην Bρετανία με το κόμμα της ιέρειας του Φιλελευθερισμούκαι της σκληρότερης καπιταλίστριας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ , με τον Μπους στην Αμερική υπέρ της αντί-ισλαμικής πολιτικής του , στην Ισπανία με τους Φρανκικούς στην Λατινική Αμερική με τον Πινοσέτ … παντού σε όλο τον κόσμο η ακροδεξιά ουρά του συστήματος ξεσκεπάζεται στα μάτια των λαών.
Σημείωση της συντακτικής ομάδας : Στην πρώτη εικόνα κονκάρδα του Εθνικοσοσιαλιστικού NSDAP με σφυροδρέπανο ( Πρωτομαγιά 1934 ). Στη μέση διαβατήριο του Κόκκινου Στρατού ( Δεκαετία του '20 ) και στο τέλος διακριτικά του Κόκκινου Στρατού του Ιππικού στο νοτιοανατολικό μέτωπο ( 1919 - 1920 ).
Δημοσιεύτηκε στο αριστερό φυλετικό έντυπο «Γαμμάδιον» στο 8ο τεύχος το καλοκαίρι του 2006.
"Το Front National δεν έχει καμιά απολύτως σχέση και κανένα κοινό με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα…Πρώτα από όλα επειδή το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα ήταν Σοσιαλιστικό…Ο Φασισμός και ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν επαναστατικά κινήματα της Αριστεράς… Οι στόχοι του Front National το καθιστούν αντίπαλο πόλο όλων των Σοσιαλιστών είτε Εθνικοσοσιαλιστών είτε Κομμουνιστών"
Ζάν Μαρί Λεπέν
Συνέντευξη Τύπου , Αθήνα , 1984.
" Ο αντικομμουνισμός μας φέρνει πιο κοντά ! "
Οι δυο αγαπημένοι αντικομμουνιστές ... Φίνι και Ράις.
του Ανδρέα Κομμουν-άριου
"Η εθνικόφρων Ελλάς πολέμησε και τον Μαύρο και τον Κόκκινο Φασισμό"
[Σλόγκαν της χούντας του ‘67]
Οι Δυτικοί τις τελευταίες δεκαετίες βρίσκοντας έδαφος με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και των λαϊκών δημοκρατιών , έχουν εξαπολύσει μια φοβερή επίθεση στα πρώην κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά κράτη. Η επίθεση αυτή δεν είναι ασφαλώς παντού στρατιωτική και οικονομική, αλλά κυρίως «ιδεoλογική». Προσπαθούνε δημιουργώντας μύθους (ανάλογους με τους μύθους του ολοκαυτώματος) να τσακίσουνε κάθε ελπίδα των λαών για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα μέλλον χωρίς καπιταλισμό.
Έτσι δημιουργήθηκε ο μύθος ότι ο σοσιαλισμός ( ο γερμανικός όπως και ο σοβιετικός ) δεν έφερε τίποτε καλό στην ανθρωπότητα παρά σφαγές , ανισότητα (!!!), στρατόπεδα συγκέντρωσης , σκλαβιά... και ο κατάλογος είναι ατελείωτος (για περισσότερους καπιταλιστικούς μύθους «η μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού»). Στα μάτια του κτήνους δεν υπάρχει διαφορά Χίτλερ και Στάλιν , Τρότσκι και Χίμμλερ , Κόκκινου Στρατού ή SS.
Στα μάτια της Δύσης δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ του « Μάιν Κάμπφ » , του «Κομμουνιστικού Mαvιφέστoυ », του «Κόκκινου Βιβλίου» , όλα αυτά αποτελούνε το οπλοστάσιο του εχθρού , οφείλουνε να διαστρεβλώσουνε τις ιδέες και το περιεχόμενό τους , να εξαπατήσουν τον κόσμο , να διχάσουν τους λαούς και την εργατική τάξη , καταδικάζοντας κάθε κοσμοσωτήρια ελπίδα , αντιστρέφοντας τον λόγο τους.
Από την Βρετανία , την Γερμανία , την Γαλλία , την Ιταλία , μέχρι και την δικιά μας πατρίδα η ακροδεξιά λαίλαπα παντού ενώνει την φωνή της με το Παγκόσμιο Κτήνος : χτυπώντας τον κομμουνισμό χτυπάνε αυτομάτως και τον Εθνικοσοσιαλισμό , το μήνυμα τους προς τους λαούς είναι ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΤΕ , δεν υπάρχει ελπίδα έξω από τον Καπιταλισμό. Μπερλουσκόνι , Αλ. Moυσoλίvι , φιλελεύθεροι , συντηρητικοί , εβραίοι , «εθνικοσοσιαλιστές» ....( τι ντροπή! ) ... όλοι μαζί ενάντια στον Κοινό εχθρό : την Εθνική Ανεξαρτησία , την Παράδοση , την Ελευθερία , την Ισότητα !
Οι πέντε μύθοι των Αντικομμουνιστών :
Μύθος νο1 : « ο Σοσιαλισμός όπου εφαρμόσθηκε απέτυχε.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Πρώτος και Μεγαλύτερος Μύθος. Ο Σοσιαλισμός από την Γερμανία μέχρι την Μακρινή Κίνα , περικυκλωμένος οικονομικά και στρατιωτικά από τα καπιταλιστικά κράτη , πολέμησε ανελέητα τον Ιμπεριαλισμό. Πέρασε σε κολεκτιβοποιήσεις και αναδιανομή της δημόσιας γης, έλυσε μια και καλή το πρόβλημα της ανεργίας.
Ο σοσιαλισμός μάλιστα ( αν και δεν το κατάφερε εντελώς στην πράξη λόγω του οικονομικού αποκλεισμού) έδωσε και την οριστική λύση στο οικολογικό πρόβλημα. Ο σοσιαλισμός διακηρύσσει : Ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης , η φύση δεν είναι «εμπόρευμα», «προϊόν», έτσι η φύση δεν γίνεται για μας ένα άλλο μέσο για κέρδος και συσσώρευση κεφαλαίου, αλλά πόρος και πηγή ζωής.
Ο Σοσιαλισμός όπου εφαρμόσθηκε πέτυχε και δοξάστηκε από τους λαούς όλης της γης. Έφερε την ισότητα, την ευημερία , την ελευθερία ( την πραγματική , δηλαδή την κοινωνική χειραφέτηση ) , την δημιουργικότητα , την επιστήμη , την παράδοση.
Ο Σοσιαλισμός δεν έπεσε σε καμία περίπτωση γιατί απέτυχε , αλλά γιατί πολύ απλά έχασε προσωρινά μια μάχη με την Ιμπεριαλιστική περικύκλωση. Το φαινόμενο Γκορμπατσόφ δεν είναι προδοσία του σοσιαλισμού , αλλά είναι η αστική τάξη στην εξουσία , μια ταξική νίκη της εκμεταλλεύτριας τάξης επί της εκμεταλλευόμενης.
Μύθος νο2: « Ο Διεθνισμός είναι αντίθετος με τον Πατριωτισμό , την Παράδοση , την Εθνική Ανεξαρτησία.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η απάντηση έρχεται από τον Μάο Τσε Toύvγκ :
« ο κομμουνιστής που 'ναι διεθνιστής , μπορεί να ναι ταυτόχρονα και πατριώτης ; Θεωρούμε πως όχι μονάχα μπορεί , αλλά και πρέπει»
[ Ο ρόλος του Koμμoυvιστικoύ Κόμματος Κίνας στον εθνικό πόλεμο, Οκτώβρης 1938 ]
και «Οι σοσιαλιστικές χώρες ανήκουν σ' ένα εντελώς νέο τύπο , οι εκμεταλλεύτριες τάξεις έχουν ανατραπεί κι ο εργαζόμενος λαός έχει πάρει την εξουσία. Στις σχέσεις μεταξύ κρατών. έχει εφαρμογή η αρχή της ένωσης του διεθνισμού με πατριωτισμό»
[ Λόγος του προς τιμήν της 30ης επετείου της Μεγάλης Οκτωβριανής επανάστασης , 6 Νοέμβρη 1957 ].
Η ταύτιση του Διεθνισμού με τον Κοσμοπολιτισμό είναι μια άλλη μεγάλη σκευωρία της αστικής τάξης. Ταυτίζουν την εργατική αλληλεγγύη των λαών με την δική τους μαζική μετανάστευση. Την δική τους ισοπεδωτική πολυπολιτισμικότητα, με την ταξική συνεργασία των λαών. Τον Avτι - ιμπεριαλιστικό αγώνα όπου άνθρωποι από όλη τη γη ενώνουν τη φωνή τους , με την «πολυφυλετική ισότητα στην σκλαβιά» του δικού τους συστήματος. Τους μετανάστες δεν τους φέρανε οι σοσιαλιστές στα σοσιαλιστικά κράτη, αλλά οι κεφαλαιοκράτες στα δικά τους. Εξάλλου η δικιά μας πολιτική είναι η αλληλεγγύη και βοήθεια ( κάθε είδους ) και στα άλλα έθνη για την δικιά τους πάλη για τον σοσιαλισμό. Η μαζική μετανάστευση είναι ένα δημιούργημα του Αστικού Πολιτισμού , στα σοσιαλιστικά κράτη ουδέποτε εμφανίστηκε το φαινόμενο αυτό.
Τα πιο πολυφυλετικά και πολυπολιτισμικά κράτη ήταν αυτά της Ακροδεξιάς όπως στην Αμερική , στην Βρετανία ( με την αγαπημένη Θάτσερ των «εθνικιστών» ) , του Μπερλουσκόνι , του εβραίου ακροδεξιού Σαρκοζί και όλων των ακροδεξιών ηλιθίων όπου γης. Σύντροφοι μην παρασύρεστε, ο διεθνισμός όχι μόνο δεν ταυτίζεται με τον κοσμοπολιτισμό αλλά και είναι το αντίθετό του.
Mύθος νο3: « Ο σοσιαλισμός γέμισε με πόρνες και μετανάστες την Ευρώπη ».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Έγραψε ο Μάρξ σχετικά με την πορνεία «Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή αστική οικογένεια ; Πάνω στο κεφάλαιο , πάνω στο ατομικό κέρδος. Η οικογένεια αυτή στην ολωσδιόλου αναπτυγμένη μορφή της υπάρχει μονάχα για την αστική τάξη. Έχει όμως το συμπλήρωμά της στην αναγκαστική έλλειψη της οικογένειας για τον προλετάριο και στη δημόσια πορνεία. [...] Οι κομμουνιστές δεν έχουν ανάγκη να καθιερώσουν την κοινοχτημοσύνη των γυναικών : αυτή υπήρχε σχεδόν πάντα. Οι αστοί μας , μη όντας ευχαριστημένοι απ' το γεγονός ότι έχουν στη διάθεση τους τις γυναίκες και τις θυγατέρες των εργατών τους , χωρίς καν να γίνεται λόγος για την επίσημη πορνεία , βρίσκουν μιαν ιδιαίτερη ευχαρίστηση να ξελογιάζουν ο ένας την γυναίκα του άλλου.
[ Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος ].
Αιώνες πριν ο Κάρλ Μάρξ είχε ανακαλύψει τι δημιουργεί την πορνεία. Η πορνεία είναι φαινόμενο της καπιταλιστικής κοινωνίας και όχι της σοσιαλιστικής. Προκαλούμε δε οποιοδήποτε αντίθετο να μας δώσει όσες πληροφορίες έχει για την πορνεία στη Σοβιετική Ένωση και εμείς θα το δημοσιεύσουμε στο επόμενο τεύχος μας. Στον σοσιαλισμό η πορνεία εξαλείφεται.Οι ορδές των μεταναστών και των γυναικών που πουλιούνται από τις πρώην Σοβιετικές χώρες , δεν ήρθαν εδώ να πουληθούν προσπαθώντας να ξεφύγουν από ένα σοσιαλιστικό κράτος αλλά από τις μαφίες που κυβερνούσαν τη Μόσχα μετά την πτώση της ΕΣΣΔ από τον Καπιταλισμό , από την πείνα , την ανεργία , την εξαθλίωση της ταξικής κοινωνίας.
Μύθος νο4 : «Η Ταξική Πάλη διχάζει το έθνος.»
ΑΠΆΝΤΗΣΗ : Η Ταξική πάλη είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Η ανθρώπινη ιστορία εmβεβαιώνει απόλυτα τον παραπάνω ισχυρισμό των σοσιαλιστών. Τάξεις ανεβαίνουν , τάξεις πέφτουν , αυτή είναι η ιστορία μας. Κάθε λαμπρή σελίδα της ιστορίας του έθνους μας γράφτηκε με την δράση του λαού μας , από την δράση των χαμηλών και φτωχών τάξεων.
Η Γαλλική επανάσταση ήταν η επανάσταση της τάξης των εμπόρων - της αστικής τάξης - ενάντια στους φεουδάρχες. Η δική μας επανάσταση το 1821 είναι επίσης μια καθαρά ταξική επανάσταση. Τα φτωχά λαϊκά στρώματα - σε αντίθεση με τις ολιγαρχίες του φαναριού ξεσηκώθηκαν και οδήγησαν μέχρι το τέλος την εθνική επανάσταση.
Όπως είχε πει κάποτε εξάλλου και ο Μάο «κάθε εθνική επανάσταση είναι και αυτή μια ταξική επανάσταση». Η ταξική πάλη ατσαλώνει και ενδυναμώνει την ενότητα του έθνους ενάντια στην αστική τάξη.
Τι είναι όμως η ταξική πάλη σήμερα ; Πως εφαρμόζεται ; Όλος ο πλούτος της κοινωνίας μας γεννιέται από την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό. Ο λαός μας παράγει όλα τα αγαθά της κοινωνίας μας.
Τα μέσα παραγωγής όμως δεν ανήκουνε στον ίδιο τον λαό αλλά στην αστική τάξη.
Αν και η ίδια η αστική τάξη δεν παράγει αλλά η εργατική τάξη , η εργατική τάξη δεν κατέχει ότι παράγει γιατί τα μέσα παραγωγής δεν της ανήκουν και ούτε μπορεί να τα διαχειρίζεται..
Η ταξική πάλη εφαρμόζεται στο να πάρουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και να μάθουν να τα διαχειρίζονται από μόνοι τους. Έτσι το κεφάλαιο δεν γίνεται πλέον ιδιωτική υπόθεση του καπιταλιστή , αλλά υπόθεση όλου του λαού.
Στην πρωτοπορία λοιπόν της ταξικής πάλης βρίσκεται η εργατική τάξη , η οποία σε συνεργασία με την αγροτιά και τους μικροαστούς της πόλης αργά ή γρήγορα θα ανατρέψει την τάξη που βρίσκεται τώρα στην εξουσία και κατέχει όλο τον πλούτο της κοινωνίας μας και θα ανέβει η ίδια στην εξουσία. Δηλαδή οι εργαζόμενοι άνθρωποι παντού θα μπορούν να διαχειρίζονται από μόνοι τους πλέον το μέλλον τους. ταξική πάλη δεν μπορεί ασφαλώς να διχάσει το έθνος διότι η αστική τάξη είμαι μια μικρή πολύ μικρή μειοψηφία του λαού μικρότερη από το 10% .
Όποιος σήμερα μιλά για «συνεργασία των τάξεων» , δηλαδή συνεργασία λαού και αστικής τάξης , δεν μπορεί παρά να δουλεόει για τα συμφέροντα της μπουρζουαζίας ενάντια στην ενότητα του λαού και του έθνους που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του σοσιαλισμού.
Οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές από καιρό έχουνε διαλέξει την πλευρά τους, και αυτή είναι με το μέρος ασφαλώς της εργατικής τάξης και του λαού μας.
Μύθος νο5 : « Ο Μαρξισμός πολεμά τα έθνη »
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Στα χειρόγραφά του ‘44 ο Μάρξ θα ασκήσει κριτική σε έναν από τους βασικούς αντιπάλους του , τον Ρικάρντο ( Βρετανός αστός οικονομολόγος ) , λέγοντας ότι ο Ρικάρντο θεωρεί τα έθνη «απλά εργαστήρια παραγωγής». Θα γράψει παρακάτω συγκεκριμένα «Η μεσαιωνική παροιμία «δεν υπάρχει γη χωρίς αφέντη» αντικαθίσταταιλοιπόν από την άλλη παροιμία «το χρήμα δεν έχει κανέναν αφέντη» , με την οποία εκφράζεται η απόλυτη κυριαρχία της νεκρής ύλης πάνω στην ανθρωπότητα».
Έτσι κατέληξε ότι:
Με την αυξανόμενη αξία του κόσμου των αντικειμένων προωθείται σε άμεση αναλογία η υποτίμηση του κόσμου των ανθρώπων [ χειρόγραφα 1844 ].
Ποιος είναι αυτός ο «κόσμος των ανθρώπων; Εδώ έρχεται και η απάντησή μας στους ακροδεξιούς. Ο κόσμος των ανθρώπων φυσικά είναι οι ανθρώπινες κοινωνίες, ό,τι πηγάζει από την ανθρώπινη δημιουργικότητα , τα έθνη ( προσοχή : όχι έθνη-κράτη ) , οι λαϊκές παραδόσεις , οι κοινότητες. Ο κόσμος των αντικειμένων δηλαδή ο κόσμος που δημιούργησε ο Αστικός πολιτισμός έσπασε όλους αυτούς τους δεσμούς που μας ένωναν με τις κοινωνίες και τους συνανθρώπους μας.
Στον Σοσιαλισμό - αvτιθέτως με το δήθεν φιλοεθνικό καθεστώς που επιζητούν οι ακροδεξιοί απατεώνες - : «η ενότητα του έθνους δεν θα έσπαζε, μα αντίθετα, θα οργανωνόταν με το καθεστώς της Κομμούνας και θα γινόταν πραγματικότητα με την εκμηδένιση της κρατικής εκείνης εξουσίας [=της αστικής] , που παρουσιαζόταν σαν η ενσάρκωση αυτής της ενότητας, που ήθελε όμως να είναι ανεξάρτητη και ανώτερη από το ίδιο το έθνος. Στην πραγματικότητα αυτή η εξουσία δεν είναι παρά ένα παρασιτικό καρκίνωμα στο σώμα του έθνους»
Κ Μάρξ , απόσπασμα από το βιβλίο του Λένιν «Κράτος και Eπανάσταση .
Σε αυτό το σημείο ο Μαρξ ξεσκεπάζει με τον καλύτερο τρόπο τον ρόλο που έπαιξε και παίζει η αστική τάξη στην ανθρώπινη ιστορία.
Οι ακροδεξιοί όπου γης όμως κατήντησαν να γίνουν απολογητές αυτού του κόσμου που δήθεν πολεμούσαν και παίζοντας καθαρό το ρόλο της εθνικής τους πλουτοκρατίας , δέχθηκαν και αναπαρήγαγαν το αστικό λεξιλόγιο προσπαθώντας να περισώσουν από την εξέγερση, την πείνα, τον θυμό των λαών της γης, τις περιουσίες των αφεντικών τους.
Η ακροδεξιά ήταν και θα είναι πάντα το «εθνικιστικό» προσωπείο της αστικής τάξης μιας τάξης που για να επιβιώνει αλλάζει μάσκες ανάλογα με την περίσταση.
Σήμερα τους ακροδεξιούς θα τους δεις ανοιχτά να συνεργάζονται με αυτούς που κάποτε δήθεν πολεμούσαν :
Δείτε πρόσφατα στην Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι στην Ελλάδα με τον Καρατζαφέρη και την Νέα Δημοκρατία , στην Γαλλία με Σιωνιστικούς κύκλους της κυβέρνησης , στην Bρετανία με το κόμμα της ιέρειας του Φιλελευθερισμούκαι της σκληρότερης καπιταλίστριας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ , με τον Μπους στην Αμερική υπέρ της αντί-ισλαμικής πολιτικής του , στην Ισπανία με τους Φρανκικούς στην Λατινική Αμερική με τον Πινοσέτ … παντού σε όλο τον κόσμο η ακροδεξιά ουρά του συστήματος ξεσκεπάζεται στα μάτια των λαών.
Σημείωση της συντακτικής ομάδας : Στην πρώτη εικόνα κονκάρδα του Εθνικοσοσιαλιστικού NSDAP με σφυροδρέπανο ( Πρωτομαγιά 1934 ). Στη μέση διαβατήριο του Κόκκινου Στρατού ( Δεκαετία του '20 ) και στο τέλος διακριτικά του Κόκκινου Στρατού του Ιππικού στο νοτιοανατολικό μέτωπο ( 1919 - 1920 ).
Δημοσιεύτηκε στο αριστερό φυλετικό έντυπο «Γαμμάδιον» στο 8ο τεύχος το καλοκαίρι του 2006.
"Το Front National δεν έχει καμιά απολύτως σχέση και κανένα κοινό με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα…Πρώτα από όλα επειδή το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα ήταν Σοσιαλιστικό…Ο Φασισμός και ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν επαναστατικά κινήματα της Αριστεράς… Οι στόχοι του Front National το καθιστούν αντίπαλο πόλο όλων των Σοσιαλιστών είτε Εθνικοσοσιαλιστών είτε Κομμουνιστών"
Ζάν Μαρί Λεπέν
Συνέντευξη Τύπου , Αθήνα , 1984.
" Ο αντικομμουνισμός μας φέρνει πιο κοντά ! "
Οι δυο αγαπημένοι αντικομμουνιστές ... Φίνι και Ράις.
