του Άβαδη Κ.
Ο Ερνστ Ραιμ γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας στις 28 Νοεμβρίου του 1887. Από μικρός , ο Ερνστ διακατεχόταν από ένα έντονο πάθος για την Πατρίδα του καθώς και από τις σοσιαλεπαναστατικές ιδέες. Πολυσχιδής προσωπικότητα , για πολλούς ένας αλητήριος , για άλλους ένας διεστραμμένος για άλλους πάλι ένας επαναστάτης. Πολλά έχουν λεχθεί για τον ίδιο. Τα περισσότερα άσχημα. Μπορούμε να πούμε ότι αυτός ο άνθρωπος κατασυκοφαντήθηκε όσο κανείς άλλος στο NSDAP.Τον βγάλανε προδότη γιατί δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος της αλήθειας και της ντομπροσύνης του. Τον είπαν ανώμαλο γιατί δεν ήταν φαίνεται αρκετά «φυσιολογικός» όσο οι γραβατοφορεμένοι αστοί. «Ένας αλήτης,» λέγανε οι υποκριτές αστοί , «ένας αμόρφωτος αγροίκος».Μα τι περίμεναν από έναν ασυμβίβαστο όπως ο Έρνστ Ραιμ ;
Ο Ραιμ λοιπόν έλαβε μέρος σε έναν πόλεμο και σε τρεις επαναστάσεις. Στον Πρώτο Παγκόσμιο ως αξιωματικός του Καιζερικού στρατού , όπου γνωρίστηκε και έγινε φίλος με τον Αδόλφο Χίτλερ , μπροστάρης στο Κίνημα της Μπυραρίας στην Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση του 1933-1934 , καθώς και στην καθημερινή επανάσταση στους δρόμους πλάι – πλάι με τους αγαπημένους φαιοχίτωνες του , τον επαναστατικό στρατό του NSDAP , τα περήφανα και αλύγιστα SA !
Μετά το Κίνημα της Μπυραρίας και την φυλάκιση του Χίτλερ , ο Ραιμ μαζί με τον Ρούντολφ Ες ανέλαβαν μαζί να κρατήσουν το Κόμμα ζωντανό. Μετά την αποφυλάκιση του Χίτλερ ήλθε η πρώτη διαφωνία : ο Χίτλερ δεν ήθελε ακόμα ισχυρά SA. Ο Ραιμ διαφωνώντας αποφάσισε να πάει στην Βολιβία όπου και κατά την περίοδο 1928-1930 εργάστηκε ως αναδιοργανωτής του Βολιβιανού Στρατού.Στα τέλη του ’30 ο Χίτλερ τον καλεί εσπευσμένα να ξαναγυρίσει στην αγαπημένη του Γερμανία και να αναλάβει την ηγεσία των SA ώστε να τα αναδιοργανώσει. Χάρη στο οργανωτικό δαιμόνιο και την μαχητική προσωπικότητα του Ραιμ τα SA σύντομα φτάνουν τα 4.000.000. Αργότερα και ο ίδιος ο Α. Χίτλερ καθώς και ο Γκαίμπελς θα παραδεχθούν ότι χωρίς τον Ραιμ και τα SA δεν θα είχε ανέβει το NSDAP στην εξουσία ποτέ.
Ο Ραιμ ποτέ δεν κατηγορήθηκε για μεγαλομανία από κανέναν , αν και είχε τόσους εχθρούς μέσα και έξω από το Κόμμα. Υπήρξε πρώτα πραγματικός σύντροφος για τα SA και μετά ηγέτης τους , υπήρξε ένας από αυτούς.
Στις δύσκολες καταστάσεις , ο Γκαίμπελς μάλιστα συνήθιζε να λέει :
Εννοούσε φυσικά τα προβλήματα του «δρόμου» και όχι των γραφείων.
Στους υποκριτές εκείνους που από καθαρό φθόνο δεν άντεχαν να τον βλέπουν να ηγείται τα SA ο Έρνστ απαντούσε :
«Κανείς δεν μπορεί να με πει πουριτανό…αν ένας «ανήθικος» για σας , κάνει κάτι το πραγματικά άξιο , τον προτιμώ από έναν «ηθικό» ανίκανο».
Ο Ραιμ υπήρξε ένας πραγματικός ασυμβίβαστος. Στο πρόσωπο του τα SA αναγνωρίζανε όχι μονάχα έναν ηγέτη , αλλά έναν ήρωα , ένα φωτεινό παράδειγμα έναν άνθρωπο σκληραγωγημένο και μυημένο στις μάχες και στον δρόμο. Δίπλα τους στις μάχες και πάντα μπροστάρης υπήρξε ο Ραιμ για αυτούς. Ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ του το αναγνώρισε λέγοντας του στο γράμμα που του έστειλε την πρώτη πρωτοχρονιά μετά την άνοδο στην εξουσία του NSDAP και το οποίο δημοσιεύτηκε στον Λαϊκό Παρατηρητή στις 2 Ιανουαρίου του 1934 :
« Η πάλη για το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα και την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση κατορθώθηκε χάρη στην συνεπή καταστολή της κόκκινης τρομοκρατίας από τα SA. Εάν ο στρατός οφείλει αν εγγυάται την προστασία του Έθνους από τους εξωτερικούς εχθρούς , τότε ο σκοπός των SA είναι να εξασφαλίσει την νίκη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κράτους , της κοινότητας και του λαού στην εσωτερική σφαίρα. Όταν σε κάλεσα στην σημερινή σου θέση , αγαπητέ Επιτελάρχα μου , τα SA περνούσαν μια σοβαρή κρίση. Στις δικές σου υπηρεσίες οφείλεται το ότι , μετά μέσα σε λίγα χρόνια αυτό το πολιτικό όργανο μπόρεσε και ανέπτυξε την φοβερή δύναμη , που μου επέτρεψε να σταθώ στην τελική μάχη και να μπορέσω να νικήσω τον μαρξιστικό αντίπαλο. Καθώς κλείνει ένας χρόνος από την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση αισθάνομαι την ανάγκη να σε ευχαριστήσω , αγαπητέ μου Ερνστ Ραιμ , για τις αμέτρητες υπηρεσίες που έχεις παράσχει στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα και στον Γερμανικό λαό και να σε βεβαιώσω πόσο ευγνώμων είμαι στην μοίρα , για το ότι μπορώ να αποκαλώ άνδρες σαν εσένα , φίλους και συναγωνιστές.Με αληθινή φιλία και ευγνώμονα σεβασμό ,
Αδόλφος Χίτλερ »
Αυτός ήταν ο Ραιμ για τον Χίτλερ όπως και για όλους στο Κόμμα. Και όμως αυτός ο άνδρας έπεσε θύμα της ίδιας εκείνης άσχημης μοίρας που κυνηγάει όλους τους επαναστάτες και τους μεγάλους άνδρες. Ο Ερνστ Ραιμ όπως είπαμε και πιο πριν υπήρξε ασυμβίβαστος πραγματικός πιστός έως το τέλος στα σοσιαλεπαναστατικά του οράματα. Μετά την άνοδο λοιπόν του Χίτλερ στην εξουσία ο Ραιμ δεν σκέφτηκε να πιάσει ένα γραφειάκι και πια να αναπαυθεί αλλά πως θα πραγματοποιήσει την επανάσταση που εδώ και τόσο καιρό οραματιζόταν την επανάσταση που είχε υποσχεθεί στα SA , όταν έγραφε τον Ιούνιο του 1933 :
« Κερδίσαμε μια μάχη στον δρόμο της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης . Η Πρώτη Επανάσταση η Εθνική , τελείωσε. Ώρα να αρχίσει η Δεύτερη Επανάσταση , η Σοσιαλιστική».
Τι θα έφερνε αυτή η δεύτερη επανάσταση ; Τον θάνατο στην μπουρζουαζία της χώρας του , την ανελέητη μάχη με τον πρώην Γερμανικό στρατό και την αστυνομία , τα οποία σώματα θα ανανέωνε με δικούς του ανθρώπους με τους προλετάριους των SA. Έναν πραγματικό Εθνικό Σοσιαλισμό.
Δήλωνε στο Σπορτππαλάστ του Βερολίνου τον Νοέμβριο του 1933 :
« Ακούγονται φωνές από τις μεσαίες και ανώτερες τάξεις , ότι δήθεν τα SA δεν έχουν πια λόγο ύπαρξης. Οι κύριοι αυτοί κάνουν μεγάλο λάθος. Θα ξεριζώσουμε το παλιό γραφειοκρατικό πνεύμα των μικροαστών. Με ευγένεια αν μπορέσουμε , αλλά και χωρίς ευγένεια , αν δεν γίνεται διαφορετικά.»
Η μπουρζουαζία βλέποντας τον κίνδυνο ξεσηκώθηκε και έθεσε ξεκάθαρα το ζήτημα :’Η τα SA και ο Ραιμ η εμείς (δηλαδή η χρηματοδότηση από τις μεγάλες επιχειρήσεις)
Ο Χάυντρυχ των SS , ο Γκαίρινγκ και παρά τους αρχικούς δισταγμούς του ο Χίμλερ αναλαμβάνουν τον σχεδιασμό της εκκαθάρισης των SA.Για να έρθει σε πέρας όμως χρειάζεται και την συγκατάθεση του Αδόλφου Χίτλερ.Ο Χίτλερ αρνείται όμως να σκοτώσει τον φίλο και σύντροφο του Ερνστ Ραιμ. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς κάτω από ποιες περιστάσεις πείστηκε ο Χίτλερ για αυτή την εκκαθάριση και αν πείστηκε φυσικά.
( Ο Λεόν Ντεγκρέλ σε ένα κείμενο του αναφέρει ότι ποτέ δεν υπήρξε συγκατάθεση του Χίτλερ σε αυτή την αποτρόπαια πράξη ). Ότι ακολούθησε είναι λίγο πολύ γνωστό. Τα SA περίμεναν εναγωνίως την στιγμή που θα τους δώσει ο Ραιμ σήμα για την ανελέητη μάχη με ότι «παλαιό» στεκόταν ακόμα όρθιο. Ο Ραιμ έτρεφε μεγάλη αγάπη και πίστη στον σύντροφο του και Φύρερ Αδόλφο Χίτλερ. Όμως δεν μασούσε τα λόγια του. Τον Αύγουστο του 1933 είχε δηλώσει :
« Ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν σε επίσημες θέσεις άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα για το πνεύμα της επανάστασης μας. Πρέπει αδίστακτα να απαλλαγούμε από αυτούς , ένα τολμήσου να εφαρμόσουν τις αντιδραστικές ιδέες τους»
Ίσως αυτές οι δηλώσεις του να έκαναν τον Χίτλερ να πάρει αυτή την σκληρή απόφαση για τους συντρόφους του , δυστυχώς δεν γνωρίζουμε με σιγουριά σχεδόν τίποτα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έβαλαν το χεράκι τους ο στρατός , οι μεγαλοεπιχειρηματίες καθώς και ο Χέρμαν Γκαίρινγκ. Ο θάνατος θα βρει τον Ερνστ Ραιμ με τρεις σφαίρες μέσα σε ένα κελί , όρθιο και αμετανόητο για τις πράξεις και τις ιδέες του μέχρι το τέλος. Ο εκτελεστής του Λίππερτ στην δίκη του το 1957 , αποκάλυψε τις τελευταίες λέξεις του Ερνστ Ραιμ , καθώς ξεψυχούσε :
«Μάιν Φύρερ … Μάιν Φύρερ..»
Ίσως αυτή να είναι και μια από τις τραγικότερες ιστορίες της εποχής εκείνης.Τι χειρότερο εξάλλου σφαίρα συντρόφου να σκοτώνει σύντροφο ;
Ο Αδόλφος Χίτλερ θα παραδεχθεί το 1944 ότι η εκκαθάριση των SA ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του. Ίσως…ένα πράγμα πάντως είναι σίγουρο:Ο Ραιμ υπήρξε για αυτόν ένας πραγματικός και αληθινός σύντροφος ο καθοδηγητής και μπροστάρης των περήφανων και ηρωικών Φαιοχιτώνων. Λίγα έχουν γραφεί για το όνομα τους έως και ελάχιστα. Κάποιοι τον χαρακτήρισαν ως τον Λέον Τρότσκι του Εθνικοσοσιαλισμού , άλλοι πάλι ως έναν αποτυχημένο. Δεν πειράζει από την λάσπη είναι συνηθισμένοι όλοι οι μεγάλοι άνδρες της ιστορίας μας.Για τα SA ο Ραιμ πάντα παρέμεινε ένα λαμπρό παράδειγμα ηρωισμού ανδρείας και συντροφικότητας. Εμείς κρατάμε άσβεστη την φλόγα , ο Ερνστ Ραιμ βιολογικά όντως είναι νεκρός , το πνεύμα του όμως ουδέποτε σταμάτησε να εκπέμπει θαυμασμό και πίστη σε μεγάλες ιδέες και οράματα σαν τα δικά του.
Ζήτω λοιπόν ο Ερνστ Ραιμ ! Το πνεύμα του παραμένει άσβεστο !
Ακονίστε τα μεγάλα σας μαχαίρια σύντροφοι ! Στους αστούς και στους λακέδες τους χρωστάμε μια νύκτα των μεγάλων μαχαιριών αντίστροφη !
« Δεν είμαστε λέσχη μπουρζουάδων. Δεν φιλοδοξώ να ηγούμαι ανθρώπων που εκτιμούν οι νοικοκυραίοι , αλλά επαναστατών , που θα σύρουν την Πατρίδα πίσω τους.»
Ερνστ Ραιμ
